Het op het eerste gezicht eenvoudige antwoord op wat een goede reden is, is wetenschappelijk bewijs. Maar dan moet het onderzoek dat tot dat bewijs kwam, wel correct gevoerd worden. Ook daar kan de myside bias roet in het eten strooien. Eerder bleek al dat dit vooroordeel, meer dan de andere types, voorkwam bij mensen met een hoge intelligentie, hoge scholing en meer dan gemiddelde maatschappelijke betrokkenheid. Net dat zijn kenmerken die typisch zijn voor academici, en het laatste kenmerk vooral bij humane wetenschappers, die vaker links-progressief georiënteerd zijn. Zij doen het onderzoek waarop de overheid zich beroept om beleid te voeren. De afwijking richting eigen opvattingen begint al bij de keuze van onderwerpen die men zal onderzoeken. De myside bias beïnvloedt soms welke resultaten weerhouden en gepubliceerd worden. Resultaten die de hypothese van de onderzoekers niet bevestigen, worden minder vaak in wetenschappelijke tijdschriften opgenomen. Dit staat bekend als de publicatiebias. Ook het meetinstrument kan een effect hebben op de resultaten. In de Verenigde Staten blijken enquêtes om de racistische attitude van respondenten te meten een ingebouwde correlatie te bevatten tussen vooroordelen en conservatieve standpunten. Wie bijvoorbeeld akkoord ging met de stelling dat hard werken voor de meeste mensen voordelen oplevert (hoger diploma, beter inkomen), kreeg een hogere score voor 'symbolisch racisme'. Ten slotte kan ook vertekening voorkomen bij de interpretatie van data.
Gelukkig heeft de wetenschappelijke methode een ingebouwde veiligheid om fouten in onderzoek te onderscheppen: de peerreview, of collegiale toetsing. Daarbij gaan experten die niet betrokken waren bij het onderzoek na of het correct is gevoerd. Als die experten natuurlijk dezelfde myside bias hebben, zullen ze de fouten wellicht ook niet opmerken.