Quota staan en vallen bij een binair identiteitssysteem. Onze samenleving is echter al jaren niet meer compatibel met deze man/vrouw-opdeling die aan de basis lag van de Code Napoléon en ook van ons burgerlijk wetboek. Het had destijds een functie, dat man/vrouw-rollenspel. Napoleon ordende zijn rijk, verstevigde zijn macht met de familie als hoeksteen. De familie in de klassieke betekenis van het woord: vader, moeder en (liefst) veel kinderen. Gestoeld op het biologische gegeven: de man verwekt, de vrouw bevalt. Een natuurlijk gegeven dat door patriarchen en machtspersonen misbruikt werd om aan de vrouw een bijrol te geven. Ze was hiërarchisch en als persoon inferieur. Een voortplantingsmachine, een (ver)zorgster, een zwoegster. Hij deed het buitenwerk, zij het binnenwerk, de kinderen en al te rest. Maar als de mannen naar het front trokken, werd duidelijk dat de hele economie op de vrouwen draaide. Zij konden als geen ander alles combineren. Ze waren de spreekwoordelijke partner, in de keuken, in bed en in de werkplaatsen. In die drie activiteiten even goed, zonder verpinken. Anno 2018 echter is een vrouw geen vrouw meer en een man geen man. Tussen de machoman en de Monroe-vrouw liggen vele tinten 'mensen'. Er zijn er die zich duidelijk man of vrouw voelen. Anderen voelen zich dan eens het ene, dan weer het andere of ergens ertussenin. Genderfluïde is het nieuwste woord. Moet een raad van bestuur dan ook verplicht plaats geven aan 'elke' genderbeleving? Onmogelijk. Ons burgerlijk wetboek en ons afstammingsrecht, gebaseerd op de m/v-opdeling, is hopeloos achterhaald. Ik kan nu al voorspellen dat België ooit op zijn kop zal staan als de eerste transman bevalt. Deze 'man' zal volgens ons afstammingsrecht moeder zijn van 'zijn' kind dat hij zal opvoeden als vader. Wat hij juridisch ook is (transwet 2018). Zou het niet eenvoudiger zijn ons burgerlijk wetboek en ons afstammingsrecht te ontdoen van mannen, vrouwen, vaders en moeders? We maken er mensen van of personen of ouders. Een genderneutraal – beter nog genderindifferent – wetboek en samenleving is de enige oplossing. Natuurlijk besef ik dat elke feministe nu steigert, het uitschreeuwt of het 'dat is waarvoor ze zo lang gevochten heeft?' Ja dus, want het doet er niet meer toe wat je geslacht is in het LGBTIQ-tijdperk. De juiste persoon op de juiste plaats, daar gaat het om. Het glazen plafond? Weg ermee als we gelijk loon voor gelijk werk krijgen. Mannensporten? Niet je geslacht maar je hormonen of spiermassa bepalen in welke 'categorie' je sport. De activiteit van het bevallen zal je band met je kind bepalen, je bent ouder in eerste lijn. Je partner is dan ouder in tweede lijn. Deze genderindifferente wereld is nu al realiteit, al loopt de wetgever hopeloos achterop. Vele hoofden ook nog.

En om elke 'vrouw' gerust te stellen. Genderindifferentie neemt niet weg dat 'zij' zich supervrouwelijk heupwiegend op hoge hakken door de menigte mag wurmen als een verleidster eerste klas! Genderindifferentie neemt niet weg dat 'zij' haar rol als directeur of voorzitter professioneel kan opnemen en uitoefenen. Misschien zelfs met net dat ietsje meer aandacht voor evenwichten en diversiteit die niet meer samenvallen met de binaire m/v-opdeling.

Vwala, mensen, en als dit er niet toe aanzet in jullie pennen te kruipen, dan weet ik het ook niet meer!