22 januari 2024
Schaamte en schuldgevoel
Onlangs verscheen het boek 'Het gender-experiment'. In dat boek komen veertien (ervarings)deskundigen uit de Verenigde Staten, Ierland, Duitsland, Nederland en België aan het woord. Zij laten hun licht schijnen over diverse ontwikkelingen rond 'gender' en 'genderidentiteit'. Naar aanleiding van dat verschijnen doet samensteller en coauteur Martin Harlaar aan het begin van dit nieuwe jaar een aantal voorspellingen.
De komende jaren zult u moe en verveeld raken van het aantal rechtszaken dat in binnen- en buitenland zal worden aangespannen tegen genderklinieken, maar ook tegen individuele psychiaters, psychologen, artsen, chirurgen en anderen die bij transitie van jongeren met comorbiditeiten betrokken zijn geweest. Hoeveel kans van slagen die rechtszaken hebben kan ik moeilijk inschatten: ik ben geen jurist. De aangeklaagden zullen ongetwijfeld ter verdediging aanvoeren dat zij steeds nauwgezet de richtlijnen hebben gevolgd van de World Professional Association for Transgender Health (beter bekend als WPATH).
Sinds 1979 geeft de WPATH namelijk behandelrichtlijnen uit, de zogeheten 'Standards of Care for the Health of Transsexual, Transgender, and Gender-Nonconforming People'.
De vraag is hoe serieus we WPATH moeten nemen, hoe wetenschappelijk onderbouwd de richtlijnen van deze organisatie zijn. Ik heb zo mijn twijfels. Ik zal u een voorbeeld geven.
Sinds 1979 geeft de WPATH namelijk behandelrichtlijnen uit, de zogeheten 'Standards of Care for the Health of Transsexual, Transgender, and Gender-Nonconforming People'.
De vraag is hoe serieus we WPATH moeten nemen, hoe wetenschappelijk onderbouwd de richtlijnen van deze organisatie zijn. Ik heb zo mijn twijfels. Ik zal u een voorbeeld geven.
In 2022 verscheen de achtste versie van de Standards of Care. Na vijftien jaar actievoeren boekte professor emeritus Thomas W. Johnson een grote overwinning: de eunuch werd eindelijk erkend als genderidentiteit. Eunuchen: mannen die geen vrouw willen worden, maar zich desondanks willen laten castreren.
Op pagina 89 lezen we, en ik heb het voor u vertaald: 'Net als andere genderdiverse individuen kunnen eunuchindividuen zich in de kindertijd of adolescentie bewust zijn van hun identiteit. Door het gebrek aan onderzoek naar de behandeling van kinderen die zich mogelijk als eunuchen identificeren, onthouden wij ons van specifieke suggesties.'
Op pagina 89 lezen we, en ik heb het voor u vertaald: 'Net als andere genderdiverse individuen kunnen eunuchindividuen zich in de kindertijd of adolescentie bewust zijn van hun identiteit. Door het gebrek aan onderzoek naar de behandeling van kinderen die zich mogelijk als eunuchen identificeren, onthouden wij ons van specifieke suggesties.'
Mij zijn geen gevallen bekend van kinderen die hebben laten weten dat ze graag een eunuch willen worden, maar een geheel nieuw genderexperiment kan dus elk moment van start gaan. Als jongens binnenkort op school van hun woke juf of woke meester horen dat de eunuch een van de genderidentiteiten is waaruit ze kunnen kiezen, wie weet neemt de populariteit hiervan dan net zo explosief toe als de transitiewens bij meisjes in de afgelopen tien, vijftien jaar. En we zullen zien wat de uitkomst van dat experiment zal zijn.
Degenen die verantwoordelijk zijn voor de castraties zullen zich niet kunnen beroepen op de richtlijnen van WPATH en daarom – zo voorspel ik – zullen zij de verantwoordelijkheid bij de gecastreerde jongens leggen. Die wilden het immers zelf en identiteiten zijn er nu eenmaal om bevestigd te worden. Affirmative care heet dat. Zorg die de patiënt bevestigt in zijn of haar idee.
Ben ik bang dat binnenkort jongetjes in de basisschoolleeftijd onder het mes gaan, omdat hun nog onvolgroeide penis 'hun ware ik', hun identiteit in de weg staat? Niet echt. Maar wat ik mij wel degelijk kan voorstellen is dat er onder pubers en adolescenten een subcultuur ontstaat (type 'gothic' of 'emo') waarbinnen het idee van de eunuch aan populariteit kan gaan winnen.
En zegt u nou zelf, een jongen van achttien mag toch zelf beslissen wat hij met zijn lichaam laat doen? Of hij nou autistisch is of depressief of getraumatiseerd, dat doet er allemaal niet toe in een verwookte samenleving. Het gaat uitsluitend om zijn identiteit.
En zegt u nou zelf, een jongen van achttien mag toch zelf beslissen wat hij met zijn lichaam laat doen? Of hij nou autistisch is of depressief of getraumatiseerd, dat doet er allemaal niet toe in een verwookte samenleving. Het gaat uitsluitend om zijn identiteit.
Identiteit is de 21ste eeuwse variant van de ziel. Van God gegeven. Heilig. Dit in tegenstelling tot het lichaam. Dat is in de ogen van de genderideologen volkomen ondergeschikt aan de identiteit.
De genderactivisten geloven in de bevrijding van de ware identiteit door het verwijderen van lichaamsonderdelen die niet passen bij de identiteit.
Gij kinderen, indien u meent dat uw penis, testes, borsten, baarmoeder, eileiders de bron zijn van uw verdriet, laat ze wegsnijden en werp ze van u!
De genderactivisten geloven in de bevrijding van de ware identiteit door het verwijderen van lichaamsonderdelen die niet passen bij de identiteit.
Gij kinderen, indien u meent dat uw penis, testes, borsten, baarmoeder, eileiders de bron zijn van uw verdriet, laat ze wegsnijden en werp ze van u!
De genderactivisten houden ons ook voor dat het aanbieden van psychotherapie aan jongeren met psychosociale problemen in combinatie met een transitiewens, een vorm van conversietherapie is. En conversietherapie is een vorm van geweld, zo betogen zij. Dat hebben zij niet verzonnen. Dat staat geschreven op pagina twintig van de Standards of Care van WPATH. En wat lezen we daar verder over therapie? Ik heb het voor u vertaald: 'De onafhankelijke deskundige van de Verenigde Naties op het gebied van bescherming tegen geweld en discriminatie op grond van seksuele geaardheid en genderidentiteit heeft opgeroepen tot een mondiaal verbod op dergelijke praktijken. Een toenemend aantal jurisdicties verbiedt dergelijk werk.'
Wat zien we hier gebeuren?
Wat zien we hier gebeuren?
- Er worden categorieën bij elkaar gevoegd die weinig tot niets met elkaar te maken hebben (namelijk seksuele geaardheid en genderidentiteit);
- Definities worden veranderd (in dit geval: therapie is een vorm van geweld) om daar vervolgens
- de gewenste conclusie uit te kunnen trekken (therapie moet verboden worden).
Zogeheten conversietherapie voor homo's is bedoeld om de seksuele geaardheid te veranderen. Iets wat niet mogelijk is. Dan nog blijft de vraag over of het daarom bij wet verboden moet worden.
In oktober 2023 werd in Nederland door de VVD en D66 een wetsontwerp ingediend dat het aanbieden en uitvoeren van handelingen gericht op het veranderen van iemands seksuele gerichtheid en genderidentiteit strafbaar maakt. Het uitvoeren van conversietherapie kan worden bestraft met een gevangenisstraf van maximaal een jaar of een geldboete tot 22.500 euro. Zelfs het aanbieden van therapie zou dus strafbaar worden, zodra de hulpvraagsters het begrip genderidentiteit laten vallen! Voor de psychotherapeut blijft er niets anders over dan direct door te verwijzen naar een genderkliniek, tenzij hij een gevangenisstraf of een geldboete wil riskeren.
Psychotherapie voor pubermeisjes die in transitie de oplossing voor hun problemen zien, is niet gericht op het veranderen van genderidentiteit. Het is gericht op het inzicht krijgen in en voor zover mogelijk oplossen van psychische problemen. Met die therapie kan worden voorkomen dat er onomkeerbaar medisch ingrijpen plaatsvindt. Pubermeisjes beschermen tegen de gevolgen van onnodig medisch ingrijpen, zoals onvruchtbaarheid, botontkalking en vaginale atrofie is géén vorm van geweld.
De overgrote meerderheid van meisjes met een transitiewens dat niet aan een transitietraject begint, ontgroeit die wens tijdens de puberteit. Het verbieden van psychotherapie en het feitelijk gedwongen worden om direct te beginnen aan een medisch transitietraject betekent in mijn ogen het willens en wetens opzettelijk veroorzaken van ernstig lijden of ernstig lichamelijk letsel aan de geestelijke of lichamelijke gezondheid van die meisjes.
In oktober 2023 werd in Nederland door de VVD en D66 een wetsontwerp ingediend dat het aanbieden en uitvoeren van handelingen gericht op het veranderen van iemands seksuele gerichtheid en genderidentiteit strafbaar maakt. Het uitvoeren van conversietherapie kan worden bestraft met een gevangenisstraf van maximaal een jaar of een geldboete tot 22.500 euro. Zelfs het aanbieden van therapie zou dus strafbaar worden, zodra de hulpvraagsters het begrip genderidentiteit laten vallen! Voor de psychotherapeut blijft er niets anders over dan direct door te verwijzen naar een genderkliniek, tenzij hij een gevangenisstraf of een geldboete wil riskeren.
Psychotherapie voor pubermeisjes die in transitie de oplossing voor hun problemen zien, is niet gericht op het veranderen van genderidentiteit. Het is gericht op het inzicht krijgen in en voor zover mogelijk oplossen van psychische problemen. Met die therapie kan worden voorkomen dat er onomkeerbaar medisch ingrijpen plaatsvindt. Pubermeisjes beschermen tegen de gevolgen van onnodig medisch ingrijpen, zoals onvruchtbaarheid, botontkalking en vaginale atrofie is géén vorm van geweld.
De overgrote meerderheid van meisjes met een transitiewens dat niet aan een transitietraject begint, ontgroeit die wens tijdens de puberteit. Het verbieden van psychotherapie en het feitelijk gedwongen worden om direct te beginnen aan een medisch transitietraject betekent in mijn ogen het willens en wetens opzettelijk veroorzaken van ernstig lijden of ernstig lichamelijk letsel aan de geestelijke of lichamelijke gezondheid van die meisjes.
Ik gebruik die formulering niet voor niets. Ik kwam deze tegen op de website van het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken waar het ging over misdrijven tegen de menselijkheid. Een van de voorbeelden van dergelijke misdrijven was, en ik citeer: het opzettelijk veroorzaken van ernstig lijden of ernstig lichamelijk letsel aan de geestelijke of lichamelijke gezondheid.
Nu vindt u het wellicht vergezocht om medisch handelen te vergelijken met een misdrijf tegen de menselijkheid. Maar misschien vindt u het minder vergezocht als u weet dat Iran en Pakistan door genderactivisten wel als voorbeeld zijn gesteld om te laten zien hoe progressief sommige landen zijn als het gaat om transitiechirurgie. In Iran en Pakistan kiezen homo's 'vrijwillig' voor transitiechirurgie. Die keuze is niet moeilijk: het alternatief is namelijk de doodstraf. Natuurlijk valt een operatie te verkiezen boven de doodstraf, maar dat maakt dergelijke, onnodige operaties – wat mij betreft althans – nog altijd een misdrijf tegen de menselijkheid.
Zoals gezegd heeft de onafhankelijke deskundige van de Verenigde Naties op het gebied van bescherming tegen geweld en discriminatie op grond van seksuele geaardheid en genderidentiteit opgeroepen tot een mondiaal verbod op therapie. Maar het begrip 'genderidentiteit' is uiterst vaag en fluïde. Tal van genderideologen verkondigen dat mensen tijdens hun leven meerdere malen van genderidentiteit kunnen wisselen. Een potentiële goudmijn voor de cosmetisch chirurgen.
Het verbieden van therapie, wetende dat daarmee talloze meisjes het transitietraject opgestuurd worden, wetende dat de meesten met psychotherapeutische begeleiding de onvrede met hun lichaam zouden ontgroeien, staat wat mij betreft gelijk aan het opzettelijk veroorzaken van ernstig lijden of ernstig lichamelijk letsel aan de geestelijke of lichamelijke gezondheid.
Het verbieden van therapie, wetende dat daarmee talloze meisjes het transitietraject opgestuurd worden, wetende dat de meesten met psychotherapeutische begeleiding de onvrede met hun lichaam zouden ontgroeien, staat wat mij betreft gelijk aan het opzettelijk veroorzaken van ernstig lijden of ernstig lichamelijk letsel aan de geestelijke of lichamelijke gezondheid.
Ik voorspel u, dat héél véél mensen die het niet eens zijn met de transitie van kinderen, de komende jaren toch zullen blijven zwijgen; bang om zich uit te spreken, bang voor de genderactivisten, en met rede, want u kunt belaagd worden door een Twitter-mob of u kunt misschien zelfs uw baan verliezen. Maar op termijn zullen schaamte en schuldgevoel bij degenen die al die tijd gezwegen hebben onherroepelijk de kop opsteken.
Ik voorspel héél véél schaamte en schuldgevoel.
Lees hier een recensie van Het gender-experiment.
Meer van Martin Harlaar