Page vindt dat politici die de gezondheidszorg voor transgenders criminaliseren bloed aan hun handen hebben, want tot 40% van transpersonen ondernemen pogingen tot zelfdoding. Die beschuldiging is niet min, maar het momentum van dat verwijt heeft mogelijk te maken met wat Joe Biden in de nabije toekomst al dan niet gaat doen, want de diatribe van Page is een duidelijke sneer aan het adres van de Obama-administratie. Gezondheidszorg betekent voor de transgemeenschap immers het vervullen van wensen van cliënten, wat die ook mogen zijn. Dat betekent in concreto terugbetalingen voor transoperaties. Daar werd onder Obama om gevraagd, maar na onpartijdig onderzoek bleek er te weinig wetenschappelijke evidentie voor de positieve effecten van transoperaties om er belastinggeld aan uit te geven. Ondanks dat gegeven is er toch een opvallende toename van genderchirurgie. In de States is het aantal ingrepen tussen 2000 en 2016 verviervoudigd, met een opvallend groot aandeel adolescenten, mensen die sowieso nog vaak op zoek zijn naar hun identiteit. Misschien spelen er factoren mee die nog niet in kaart zijn gebracht.

Even verduidelijken: genderdysforie is zich niet goed voelen in zijn of haar gender. Het is niet hetzelfde als geboren worden als intersekse, dat wil zeggen met gemengde primaire geslachtskenmerken. Transgenderfora vragen dus een beleid op basis van gevoelens. Die insteek vinden we ook bij andere drukkingsgroepen terug. Wie zich niet goed voelt tijdens bepaalde cursussen aan Amerikaanse universiteiten, mag in een safe space gaan schuilen.  Nogmaals ten overvloede: er zijn legitieme vragen vanuit allerlei minderheden en er mag echt wat aan de boom geschud worden, maar een beleid louter op gevoel baseren lijkt me geen goed idee. Het is maar een vergelijking, maar stel dat de buurvrouw zich verkracht voelt door de penetrante blik van een van haar werknemers, welk verweer heeft die man daartegen in de rechtbank? Mensen die lijden aan genderdysforie zijn zeer zeker geholpen met psychologische begeleiding. Of ze dat ook zijn met hormonenkuren en/of operatieve ingrepen is veel minder zeker. Minister De Sutter lijkt een toonbeeld van een geslaagde transitie, maar een zwaluw maakt de lente niet.  Er is weinig (longitudinaal) onderzoek naar de gevolgen van gendertransities en volgens The Guardian (nochtans een progressieve krant) getuigen nogal wat onderzoeken in dit domein van bias in het voordeel van de transgemeenschap. Activisme en wetenschap gaan moeilijk samen. Er is wel herhaald onderzoek dat aantoont dat sociale beïnvloeding een belangrijke rol speelt in de keuze voor een andere dan de 'eerste' genderidentiteit. Er zijn ook aanwijzingen dat genderoperaties evengoed tot minder dan tot meer geluk kunnen leiden. Onder meer omdat een man/vrouw nooit voor de volle 100% in het andere geslacht kan veranderen en dat zelfs technische haalbaarheid niet kan garanderen dat ook de perceptie van zowel de betrokken persoon als de omgeving de volledige ommekeer maakt.

Is de maatschappij overigens zo negatief tegenover transgenders als de pers hier en daar bloklettert? Bedenkingen bij hoe men omgaat met of bericht over de problematiek, is bijvoorbeeld geen transfobie. Professor Joz Motmans deed onderzoek naar het welbevinden van Vlaamse transpersonen en daaruit blijkt dat 80 procent al verbaal of psychisch geweld meemaakte. Wie het grote publiek ergens van wil overtuigen, zal toch beter moeten doen. Onderzoek kan zo nodig aantonen dat ook 80 procent van de gewone mens te maken kreeg met verbaal of psychisch geweld. Voor alle duidelijkheid: het is niet de bedoeling blind te blijven voor het leed en de problemen die genderdysforie vergezellen, maar de desiderata staan niet altijd in juiste verhouding tot redelijke verantwoording. De media-aandacht evenmin.

E. Page heeft al een Oscarnominatie op zak, ook al blijken transmannen — sorry, transmasculienen — in Hollywood meer gediscrimineerd dan transvrouwen. Wanneer haalt die grove mistoestand eindelijk de krantenkoppen?