6 april 2021
All they need is love
De beklijvende song 'All You Need Is Love' schoot me door het hoofd toen ik in het Ter Kamerenbos de uitgelaten jonge mensen zag dansen, meisjes en jongens, jonge vrouwen en chique heren. Ze stonden niet lijf aan lijf, want dat mag niet in COVID-tijden. Maar ze wilden niets liever, dat begreep ik toch uit hun opgewonden stemmen en rode kaken.
Vrienden, in dit jaargetijde, de lente, stijgen bij alle diersoorten de hormonen en voelen zij de liefdesdorst. Eergisteren was het Pasen. 's Morgens vroeg, voor de zon opkomt, horen we de merel roepen, en dan meteen in de verte het antwoord. Op mijn hofmuur kirt het duivenpaar en oefent zich meermaals. Maar de mensenkinderen zijn gebonden door regels en normen. Een eeuwenoud sacrament staat in de weg, wetten en praktische bezwaren. En schaamte voor wie zijn dierlijke instincten toont. Doe nooit wat onkuisheid is, het zesde gebod, zit diep in onze cultuur.
Generaties van emancipatiebewegingen hebben geen evenwichtige oplossing gebracht voor onze seksualiteit, niettegenstaande het algemene gebazel over vrijheid; en niettegenstaande het eeuwig bezingen van de liefde!
Generaties van emancipatiebewegingen hebben geen evenwichtige oplossing gebracht voor onze seksualiteit, niettegenstaande het algemene gebazel over vrijheid; en niettegenstaande het eeuwig bezingen van de liefde!
Herman Deconinck:
'Als ze genadeloos traag, geeuwend, héhé,
Een peperduur slipje van niks op de vloer laat landen
(sex hoort net als luxe met mysterieuze x)
waarna ze haar voor zijn handen veel te vele twee
borsten laat zien ...
Want vrouwen hebben machtige geslachten, hoge wonden, venusbergen, spelonken, vouwen, waarin verloren nachten nooit meer worden teruggevonden.'
'Als ze genadeloos traag, geeuwend, héhé,
Een peperduur slipje van niks op de vloer laat landen
(sex hoort net als luxe met mysterieuze x)
waarna ze haar voor zijn handen veel te vele twee
borsten laat zien ...
Want vrouwen hebben machtige geslachten, hoge wonden, venusbergen, spelonken, vouwen, waarin verloren nachten nooit meer worden teruggevonden.'
Filodemos van Gadara, een Syriër van voor onze tijdrekening (110-30 v.o.t.), schreef Griekse gedichten die zopas vertaald werden door Patrick Lateur, eerder reeds de vertaler van de Ilias en de Odyssea. Filodemos hield van Eros, en zegt over Flora, een meisje uit de provincie:
'O, die voet, dat been, die dijen / Ik besterf het, met reden / O die billen, die kut, die heupen / en ach, die schouders, die borsten /, die tere hals, die armen, / die ogen, ze maken me gek! / die wiegende gang, en o, die zalige zoenen / die kleine kreetjes - ach, sla me dood!' (Renaat Ramon in De Geus, april 2021).
'O, die voet, dat been, die dijen / Ik besterf het, met reden / O die billen, die kut, die heupen / en ach, die schouders, die borsten /, die tere hals, die armen, / die ogen, ze maken me gek! / die wiegende gang, en o, die zalige zoenen / die kleine kreetjes - ach, sla me dood!' (Renaat Ramon in De Geus, april 2021).
Zullen we nu luisteren en kijken naar Igor Stravinsky's Wijding van de Lente?
Meer van Frank Roels