6 mei 2021
I.m. Pepé Le Pew
Met droefheid in het hart moeten wij u melden dat Pepé Le Pew recent ten grave is gedragen.
De charmeur en onverbiddelijke verleider van Penelope Pussycat – la belle femme skunk fatale – is niet meer. In zijn entourage weet men al langer dat hij veeleer kunstmatig in leven werd gehouden om cameo's te brengen in nieuwe marchandise van Warner Bros, zoals Space Jam en Space Jam 2. Het is in die laatste prent dat Pepé cancelé werd, omdat hij zich bezondigde aan het goedpraten van de verkrachtingscultuur. Jawel, dat heeft u goed gelezen. Pepé, een komisch stripfiguurtje dat vooral tussen 1945 en 1968 furore maakte, faciliteert de verkrachtingscultuur.
Wij excuseren ons voor de laattijdigheid van deze faire-part, maar die is er omdat er geen rouwbrieven werden rondgestuurd. Wel excuses. Excuses aan de talloze wijfjes die het sensuele geweld van Pepé aan de lijve mochten ondervinden, aan de talloze vrouwen die te maken kregen met incels die zich door de verleidingstruken van Pepé lieten inspireren. Excuses ook aan het Franse volk dat door de malapropismes in het amoureuze Franglais van Pepé werd geridiculiseerd. Excuses ook aan dierenvrienden die met lede ogen moesten aanzien hoe alweer een onschuldig dier met menselijke gebreken werd opgezadeld. Excuses aan alle kinderen die in de decennia na de oorlog zonder veel duiding werden blootgesteld aan de normalisering van seksueel geweld. De volledige apologielijst is veel langer, maar we willen de rouw van de lezer niet nodeloos verzwaren.
Wij excuseren ons voor de laattijdigheid van deze faire-part, maar die is er omdat er geen rouwbrieven werden rondgestuurd. Wel excuses. Excuses aan de talloze wijfjes die het sensuele geweld van Pepé aan de lijve mochten ondervinden, aan de talloze vrouwen die te maken kregen met incels die zich door de verleidingstruken van Pepé lieten inspireren. Excuses ook aan het Franse volk dat door de malapropismes in het amoureuze Franglais van Pepé werd geridiculiseerd. Excuses ook aan dierenvrienden die met lede ogen moesten aanzien hoe alweer een onschuldig dier met menselijke gebreken werd opgezadeld. Excuses aan alle kinderen die in de decennia na de oorlog zonder veel duiding werden blootgesteld aan de normalisering van seksueel geweld. De volledige apologielijst is veel langer, maar we willen de rouw van de lezer niet nodeloos verzwaren.
Zelf zijn wij groot voorstander van een ethisch reveil, maar toch vinden we de beschuldigingen aan het adres van Pepé enigszins overtrokken. Toegegeven, de Maurice Chevalier van de cartoonwereld was aan de opdringere kant, maar over veel meer dan quelques baisers volés ging het toch niet. Bovendien was de recalcitrantie van Penelope grotendeels ingegeven door een vergissing van het verliefde mannetje: ze was geen echte moufette, maar een kattin die om wisselende redenen steeds een witte verfstreep op de rug had, net zoals echte skunkwijfjes waarvoor de latin lover van Looney Tunes alleen maar kon bezwijken. En plus, het is niet toevallig dat Pepé een stinkdier is en evenmin dat zijn avances nooit het verhoopte resultaat hebben. Vergeten we ook niet dat er een aantal cartoons bestaat waarin de rollen omgedraaid werden en Pepé aangeschoten wild was in plaats van jager. Het was zelfs een van die reversals die in 1949 een Academy Award kreeg: For Scent-imental Reasons (uit te sprekèn met Franse 'r' en verkeerde accenten).
Als er al sprake zou zijn van violent gedrag, moeten er dan ook geen postume verontschuldigingen komen van Mel Blanc, de stemmenartiest die zowat alle karakters van Merry Melodies spreekadem inblies?
Als er al sprake zou zijn van violent gedrag, moeten er dan ook geen postume verontschuldigingen komen van Mel Blanc, de stemmenartiest die zowat alle karakters van Merry Melodies spreekadem inblies?
Helaas, sinds 1989 zwijgt Blanc voor eeuwig en altijd. En wat met Chuck Jones die de krolse skunk uit zijn hoed toverde? De talloze noodzakelijke kniebuiging zullen telkens opnieuw van Warner Bros moeten komen. Wat niet in de weg staat dat ook MGM, Disney, Pathé en vele anderen hun verleden op orde moeten brengen. Dat mag ook even vermeld worden: het gaat hier meestal om fouten uit het verleden.
In afwachting van eeuwige verdoemenis – of erger, vergetelheid – is het dépouille van Pepé opgeborgen in het humortuarium van de lange tenen. Het wordt daar stilaan dringen, want ook de Friends liggen daar ondertussen, samen met Rosanne, en nog een hele reeks andere fictieve figuren. Het groeiende aantal lijken bestaat niet enkel uit vrouwenschenders, maar ook uit onverlaten die andere minderheden op de ziel hebben getrapt. En voor de toekomst werd al gereserveerd voor J.K. Rowling, Ellen DeGeneres, Lana Del Rey, onze eigen Netsky … Nochtans zijn misogynie, racisme en andere mensonvriendelijke stromingen in dit dodenrijk veeleer uitzondering dan regel. De reden waarom alle vergane glorie op de mestvaalt van de geschiedenis moet, is dat de zelfcensuur niet helemaal waterdicht was. Voor je het weet, zinken we met zijn allen terug in de jaren dertig. Dat kunnen we niet hebben, toch?
In afwachting van eeuwige verdoemenis – of erger, vergetelheid – is het dépouille van Pepé opgeborgen in het humortuarium van de lange tenen. Het wordt daar stilaan dringen, want ook de Friends liggen daar ondertussen, samen met Rosanne, en nog een hele reeks andere fictieve figuren. Het groeiende aantal lijken bestaat niet enkel uit vrouwenschenders, maar ook uit onverlaten die andere minderheden op de ziel hebben getrapt. En voor de toekomst werd al gereserveerd voor J.K. Rowling, Ellen DeGeneres, Lana Del Rey, onze eigen Netsky … Nochtans zijn misogynie, racisme en andere mensonvriendelijke stromingen in dit dodenrijk veeleer uitzondering dan regel. De reden waarom alle vergane glorie op de mestvaalt van de geschiedenis moet, is dat de zelfcensuur niet helemaal waterdicht was. Voor je het weet, zinken we met zijn allen terug in de jaren dertig. Dat kunnen we niet hebben, toch?
Om een en ander goed te maken, wordt er ondertussen ijverig gewerkt aan alternatieve films en series die wel politiek correct zijn. Soms is het resultaat onverdeeld positief. Black Panter was een schitterend idee. Met dat verdiende succes in het achterhoofd werkt men aan een zwarte Batman. De regisseur vond evenwel dat de witte kinnebak van de held het detail was dat het zwarte pak tot zijn recht liet komen. Om dat op te lossen, zien we straks een kinnebak van kleur in een wit vleermuispak. Moet kunnen. Zelf vinden wij een zwarte James Bond dan weer vergelijkbaar met een witte Oom Tom. MI5 mag gerust een zwarte 00 in dienst nemen, maar moet dat echt met dezelfde naam als de postkoloniale imperialist die in een en ander nauwelijks moet onderdoen voor Monsieur Le Pew?
Het meest ambitieuze project is mogelijk de nieuwe reeks van Bridgerton. Daar wil men het witte, mannelijke privilege volgend seizoen radicaal tegen de haren instrijken. Het productiehuis wil niet enkel kleurenblind, maar ook genderblind entertainment brengen. In de eerste nieuwe aflevering worden kosten noch moeite gespaard om een van de napoleontische veldslagen na te spelen, maar nagenoeg alle soldaten worden gespeeld door vrouwen van kleur die in uniforme jurken naar het front trekken en – zo merken we in een aantal kleine tableaus – meer dan zusterlijke affectie voor elkaar hebben. Wel betreurenswaardig dat ruim de helft van de troepen er het leven bij inschiet, maar historisch correct is historisch correct natuurlijk. Wij juichen de strijd voor een evenwichtiger wereld toe, maar vragen ons gelijk af of er hier en daar toch niet een klein beetje humor ontbreekt. En mogelijks wat relativeringsvermogen.
Terug naar Le Pew. Ik besluit mijn in memoriam voor rapist Pepé graag door hem nog heel even een stem te geven. Dat wil zeggen die van Mel Blanc. Op diens grafsteen staat That's all Folks.
Meer van Nick De Clippel