20 juni 2025
Finisterre - Mijn wandeling naar het einde van de wereld
Mariska van der Klis studeerde rechten aan de universiteit van Leiden. Zij werkt als journalist voor diverse Nederlandse tv-zenders. In Nederland is zij een bekende presentator van actualiteitsprogramma’s. Als relatiecoach publiceerde zij in 2009 haar eerste coaching boek “Ja, ik wil”.
Na een plotse, pijnlijke relatiebreuk besloot de auteur, een verwoede wandelaar, in de periode tussen een oude en een nieuwe baan, een lange pelgrimstocht te ondernemen. Zo trachtte zij haar relatiebreuk te verwerken en al wandelend, liefst buiten Nederland, na te denken over haar toekomst.
Zij koos voor een camino, een bedevaart naar Santiago de Compostella. Haar keuze viel op de langste en erg zware camino, de Via de la Plata, met startpunt in Sevilla. Deze tocht doorkruist helemaal het binnenland van Spanje van zuid naar noord en telt meer dan duizend kilometer. Zij legde deze afstand af in veertig dagen. Blijkbaar was haar wandelhonger dan nog niet gestild want van Santiago de Compostella liep zij nog negentig kilometer verder naar Finisterre, het meest westelijke punt van het Iberische schiereiland. Voor de Romeinen was deze plaats het einde van de wereld, finis terrae.
Dagenlang wandelde zij gans alleen. Soms kreeg zij het gezelschap van andere pelgrims afkomstig uit diverse landen en werelddelen, met wie zij aangename gesprekken voerde en heerlijke momenten beleefde.
De lange wandelingen bezorgden haar de nodige rust. Het hectische leven van een journalist ruilde zij in voor dit van een lange- afstandswandelaar. De dagelijkse deadline werd nu het bereiken van de volgende overnachtingplaats. Zij stond nu voor eenvoudige keuzes: hoe ver is het volgende stadje of dorpje, wat eet ik onderweg, hoeveel water neem ik mee, hoe kan ik mijn rugzak lichter maken? Gaandeweg milderde haar boosheid op haar partner en zijn bedrog.
De problemen waarmee bedevaarders kampen worden gerelativeerd en in een juist perspectief geplaatst. De ontmoetingen kunnen erg heilzaam zijn. De Deense Elisabeth, die samen met haar zuster jarenlang misbruikt werd door hun vader, een dominee, had zich voorgenomen op het einde van de tocht in Finisterre zelfmoord te plegen, exact op de plaats waar haar zuster uit het leven was gestapt. De vele opbeurende gesprekken en hartelijke ontmoetingen met bedevaarders en met de plaatselijke bevolking hebben haar gered.
Het was wel allemaal geen rozengeur en maneschijn. Vooral de eerste dagen waren hard. De verzengende hitte, de moeilijk begaanbare paden en de dagelijkse afstanden van 25 km en meer eisten aanvankelijk hun tol. Zij werd ook geconfronteerd met loslopende honden die het op haar kuiten voorzien hadden en dreigende stieren.
Het verlaten van de platgetreden toeristische paden liet haar wel toe weinig bekende historische stadjes en dorpjes te ontdekken, zoals Cáceres, Zamora, Puebla de Sanabria en Ponte Maceira, het mooiste dorpje van Spanje.
De auteur beschrijft op kleurrijke wijze het binnenland van Spanje met zijn afwisselende natuur, de mooie dorpjes, de kleurrijke albergues en hostels met wisselend comfort en netheid, de vriendelijke plaatselijke bevolking, de inspirerende medereizigers en het lekkere eten.
Het boek is meer dan het verslag van een wandeling. Het is het relaas van een vrouw van middelbare leeftijd die na verschillende stukgelopen relaties een nieuw evenwicht zoekt en vindt.
Hoe dit gebeurt is een verrassing die ik voorbehoud aan de lezer.
Ignace Claessens
Meer van Ignace Claessens
Ignace Claessens
