17 februari 2022
Vijf vrolijke verhalen
Verzameling van vijf korte verhalen, gedeeltelijk autobiografisch, over goedbedoelde hulp aan vluchtelingen, over een journalist tijdens de oorlog in de Hoorn van Afrika, over het kampsyndroom, over oorlogstrauma’s, maar ook jeugdherinneringen aan Bergen-aan-Zee waar hij opgroeide, en aan zijn vader en moeder. De verhalen zijn niet zo vrolijk als de titel laat uitschijnen, maar nu en dan zit er toch een beetje humor in.
Gutmensch
Heel herkenbaar verhaal over een dame die zich, vol goede wil, wil inzetten voor vluchtelingen die in een asielcentrum verblijven in haar dorp. Het geeft haar de kans om buiten haar eigen dorpskringetje te breken, maar dat blijkt moeilijker dan gedacht. Ze hangt een affiche voor het raam dat iedereen welkom is, maar geen vluchteling komt binnen. Haar voorstel om te knutselen met de bewoners van het centrum wordt niet aanvaard door het bestuur, ook al is ze 30 jaar schooljuf geweest, een couscousetentje waarop buren en asielzoekers worden uitgenodigd loopt niet goed af.
Als vrijwilliger in een asielzoekerscentrum in mijn gemeente kan ik me de vrouw die alles goed bedoelt, maar toch alles verkeerd doet, goed voorstellen.
Heel herkenbaar verhaal over een dame die zich, vol goede wil, wil inzetten voor vluchtelingen die in een asielcentrum verblijven in haar dorp. Het geeft haar de kans om buiten haar eigen dorpskringetje te breken, maar dat blijkt moeilijker dan gedacht. Ze hangt een affiche voor het raam dat iedereen welkom is, maar geen vluchteling komt binnen. Haar voorstel om te knutselen met de bewoners van het centrum wordt niet aanvaard door het bestuur, ook al is ze 30 jaar schooljuf geweest, een couscousetentje waarop buren en asielzoekers worden uitgenodigd loopt niet goed af.
Als vrijwilliger in een asielzoekerscentrum in mijn gemeente kan ik me de vrouw die alles goed bedoelt, maar toch alles verkeerd doet, goed voorstellen.
Pannenman
Het verhaal gaat over een negenjarig kind dat op bezoek gaat bij zijn vader, die in een psychiatrische instelling is opgenomen. Hij neemt zelf geplukte wilde aardbeien mee, maar zijn vader reageert eerst apathisch, dan agressief, met een vuist in het emmertje aardbeien. Op zoek naar hulp ontmoet hij in de keuken het manusje-van-alles van de instelling die hij “Pannenman” doopt omdat hij er de afwas doet. Pannenman doopt hem op zijn beurt tot “Pikkie Pardon“. Ook de volgende weken gaat Pikkie Pardon naar Pannenman omwille van zijn ”volwassen” verhalen over patiënten, doden, Korea. Iets meer dan tien jaar later zoekt Pikkie Pardon de Pannenman opnieuw op.
Het verhaal gaat over een negenjarig kind dat op bezoek gaat bij zijn vader, die in een psychiatrische instelling is opgenomen. Hij neemt zelf geplukte wilde aardbeien mee, maar zijn vader reageert eerst apathisch, dan agressief, met een vuist in het emmertje aardbeien. Op zoek naar hulp ontmoet hij in de keuken het manusje-van-alles van de instelling die hij “Pannenman” doopt omdat hij er de afwas doet. Pannenman doopt hem op zijn beurt tot “Pikkie Pardon“. Ook de volgende weken gaat Pikkie Pardon naar Pannenman omwille van zijn ”volwassen” verhalen over patiënten, doden, Korea. Iets meer dan tien jaar later zoekt Pikkie Pardon de Pannenman opnieuw op.
De Zwitser
Blijkbaar doet Adriaan Van Dis zich nu en dan als iemand anders voor, soms kiest hij een andere nationaliteit, soms een ander beroep. Zo koos hij als journalist in Somalië op een dag de identiteit van een Zwitsers journalist. Hij reist samen met twee anderen in een jeep, bestuurd door een eenarmige ex-militair: Mister War. Hij beschrijft de ene na de andere vreselijke scène over de Somalische oorlog, de uitgehongerde vluchtelingen, een sprinkhanenplaag, bombardementen, rebellen. Het zakmes dat de Zwitser van zijn vader kreeg, net voor hij stierf, speelt een rol in het verhaal.
Citaat: “Vergeet die sprinkhanen”, zei Mister War. “Jullie zijn de plaag, jullie plukken onze landen kaal, jullie vreten je vol aan onze ellende”.
Blijkbaar doet Adriaan Van Dis zich nu en dan als iemand anders voor, soms kiest hij een andere nationaliteit, soms een ander beroep. Zo koos hij als journalist in Somalië op een dag de identiteit van een Zwitsers journalist. Hij reist samen met twee anderen in een jeep, bestuurd door een eenarmige ex-militair: Mister War. Hij beschrijft de ene na de andere vreselijke scène over de Somalische oorlog, de uitgehongerde vluchtelingen, een sprinkhanenplaag, bombardementen, rebellen. Het zakmes dat de Zwitser van zijn vader kreeg, net voor hij stierf, speelt een rol in het verhaal.
Citaat: “Vergeet die sprinkhanen”, zei Mister War. “Jullie zijn de plaag, jullie plukken onze landen kaal, jullie vreten je vol aan onze ellende”.
Vlagduin
Beschrijving van het alledaagse leven in een toeristische kustgemeente net na de oorlog. (Als inwoner van Bredene kan ik me daar iets bij voorstellen). De toeristen in het hotel Vlagduin, de “burgerwezen” die worden aangevoerd als goedkope arbeidskrachten, maar ook de onverwachte gebeurtenissen zoals de ongewenste zwangerschappen van Anja en Tanja, een predikant die met een van de wezen werd gezien, een aangespoelde tropische schildpad.
Beschrijving van het alledaagse leven in een toeristische kustgemeente net na de oorlog. (Als inwoner van Bredene kan ik me daar iets bij voorstellen). De toeristen in het hotel Vlagduin, de “burgerwezen” die worden aangevoerd als goedkope arbeidskrachten, maar ook de onverwachte gebeurtenissen zoals de ongewenste zwangerschappen van Anja en Tanja, een predikant die met een van de wezen werd gezien, een aangespoelde tropische schildpad.
De rat van Arras
Dit kortverhaal werd eerder al gepubliceerd onder de naam “De rat van Arras”. Het is eigenlijk een verhaal over de moeder van Van Dis, die via een theorie van reïncarnatie haar kampverleden verplaatste naar de 17e eeuw in Arras. Daarom dwingt ze de ik persoon om een queeste te ondernemen naar Arras waar de verhalen ineenvloeien.
Dit kortverhaal werd eerder al gepubliceerd onder de naam “De rat van Arras”. Het is eigenlijk een verhaal over de moeder van Van Dis, die via een theorie van reïncarnatie haar kampverleden verplaatste naar de 17e eeuw in Arras. Daarom dwingt ze de ik persoon om een queeste te ondernemen naar Arras waar de verhalen ineenvloeien.
De verhalen zijn goed geschreven en gevoelens, landschappen en personages werden in detail uitgewerkt. Het taalgebruik is zeer gevarieerd. Hij put onder andere uit een boekje over de West-Friese taal, het Frans, het West-Indisch en het Zuid-Afrikaans.
Veerle Deconinck
Meer van Veerle Deconinck
Veerle Deconinck
