Het verbod treft alleen vrouwen, moppert de schrijfster, maar dat is nu net een van de argumenten van de antibrigade. Overigens treft het verbod ook joden en zelfs moslimmannen, maar daar gaat de controverse evenmin over, want het verbod zou voornamelijk 'een heel grote groep' (sic) vrouwen treffen. Dat is echter niet zo. Het gaat enkel over de groep moslima's die het recht opeist overal en altijd een hoofddoek te mogen dragen. Is dat een heel grote groep? Om een basketbalteam te vormen zeker wel, maar daar gaat het alweer niet over. Dat hoeft ook niet. In een liberale samenleving zijn individuele rechten belangrijk, ook al zijn er maar heel weinig rechten die altijd en overal opeisbaar zijn (gelukkig maar). Over welk recht gaat het hier dan wel? Men verwijst dan naar het vrije beleven van de eigen identiteit, maar is identiteit werkelijk afhankelijk van een louter ornamenteel kledingstuk een extra 6 tot 7 procent van de tijd te mogen dragen (volledig uurrooster gedeeld door het aantal uren in een jaar) in een situatie die daar niet voor aangewezen is? Ten overvloede, er is geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt te pleiten voor een algemeen hoofddoekenverbod.

Een hoofddoek is geen mening, leert ons Struyf. Zo'n sluier vertelt immers niet wat een moslima goed- dan wel afkeurt. Is dat zo? Ik meen dat een hoofddoek niet alles, maar toch iets ontsluiert. Net als een T-shirt van Che Guevara vertelt dat de drager niet hoog oploopt met Dries Von Langenhofen, maar weinig loslaat over andere struikelblokken. En als het dragen van een hoofddoek ons niet alles vertelt over wat er daaronder allemaal gedacht wordt, wat dan met een hoofddoek die altijd en overal gedragen wil worden? Ook als men daardoor een goede job verliest. Geeft dat geen kleine hint naar een hiërarchie van waarden?

Niemand is neutraal, zelfs Jurgen Slembrouck niet, weet Joke Struyf, maar daar gaat het natuurlijk niet om. Het is het onderwijs dat volgens de bevooroordeelde xenofoben neutraal moet blijven en zich daarom best ook zo moet tonen. Dat de lezing van neutraliteit die Jurgen Slembrouck in de mond wordt gelegd, niet de zijne is, heb ik uit goede bron. Hemzelf. Bovendien schreef de man niet als vrijzinnige, zoals Joke Struyf insinueert, maar als politiek filosoof. Net zoals een LGBTQIA'er neutraal over religie zou kunnen praten, is Slembroucks levensbeschouwing hier niet aan de orde.

Een nog niet vermelde drogreden is het argument 'ad hominem': de man (of de meer genderneutrale m/v) spelen in plaats van de bal. Ik vermijd dat graag, maar waarom haalt mevrouw Struyf er haar privéleven bij? Daar gaat het toch niet om. En ook niet over de bewering dat kritiek op haar lesbische relatie nooit van hoofddoekdragende vrouwen, maar vooral van mannen kwam. Ik vermoed intersectionaliteit, welke artificiële verzwaring van haar argumentatie erg dicht in de buurt komt van alweer een nieuwe drogreden. Ik ben even de tel kwijt.

Sinds de hoofddoek weer stof doet opwaaien, is het duidelijk dat de krant daar niet alleen over bericht, maar ook partij kiest. Dat valt af te leiden uit de artikels, het evenwicht tussen pro en contra, de titels en de keuze van de opinies. Dat kan beter.