Beeld je even in, je bent fruitverkoper, je doet je uiterste best om een inkomen te voorzien voor jezelf en je gezin. Keer op keer word je daarin tegengewerkt. Het gaat zelfs zover dat men je fruitkraam kort en klein slaat. Uit pure wanhoop en uit protest steek je jezelf dan maar in brand. U herkent natuurlijk het schrijnende verhaal van de 26-jarige Mohammed Bouazizi uit Tunesië. Hij is het voorbeeld van iemand die zijn leven niet zelf kon bepalen, zijn vernielde fruitkraam staat symbool voor de vernietiging van huizen en hele dorpen, inclusief alle dromen, wensen, verwachtingen en streefdoelen van individuele mensen. Simpelweg symbool voor de vernietiging van mensenrechten.

Hoezo nieuwe wereldorde? Naar verluidt verschuift momenteel de macht, maar ligt die macht niet nog steeds bij dezelfde krachten? Het botte mes snijdt nog steeds aan één en dezelfde kant. De wereld heeft steeds grotendeels geteerd op het gebruik van een zogenaamde onderklasse om hun conflicten uit te vechten. Heren van stand houden op een hondsbrutale manier datgene in stand wat hen het meeste voordeel oplevert. Heren in pakken fnuiken levens van mensen die zich niet kunnen verweren. Op meerdere manieren en in allerlei gebieden. Al dan niet met de hulp van religie.

Hoezo nieuwe wereldorde? Ik zie geen verschil. Het enige wat verschilt is dat de ene dictator de andere naar de kroon spant, dat de ene (religieuze) wereldleider in de plaats van de andere komt. Of dat de ene persoon met een problematische persoonlijkheid het zitje van de volgende warm houdt. Of zijn eigen zitje. Of er verschijnt op een andere plaats in de wereld een andere, een nieuwe met megalomane objectieven.

De wereldorde is er altijd één geweest van de groten die de onfortuinlijke kleinen onder de knoet houden. Vanwaar die overmacht ook kwam, uit welke richting dat onrecht ook opdoemde, steeds was de anonieme mens de dupe van brute machten en krachten. Degenen die het voor het zeggen hebben, bevinden zich in een maatpak in hun paleis. Degenen die de ellende ondergaan zitten in versleten kleren tussen het puin. Dat lijkt mij de wereldorde te zijn en ze zit scheef. Dus, beste bevoorrechte leiders, trek eens recht wat verschrikkelijk krom is. Zorg eens voor wat rechtvaardige orde, op het gebied van mensenrechten bijvoorbeeld, zorg dat iedereen zijn deel heeft. Het hoeft geen 100% te zijn, maar 50% – net geslaagd dus – moet mogelijk zijn. Slechts wanneer dat bewerkstelligd wordt, kunnen we met recht en rede van een nieuwe wereldorde spreken. Wanneer leiders zelf de handschoen opnemen, de kastanjes persoonlijk uit het verschrikkelijke vuur halen. Desnoods via een spelletje Stratego, Zeeslag of Monopoly wanneer ze hun handen niet vuil willen maken of hun maatpak besmeuren. Maar laat de pionnen met rust. Verhinder dat jonge mannen hun persoonlijke dromen moeten opbergen voor een morzel grond. Bescherm alle vrouwen tegen onrecht en voorkom dat kinderen soldaten moeten worden. Los het zelf op. Span de anderen niet voor uw onrechtvaardige kar. Hou rekening met degenen die zich steeds aan de keerzijde van de medaille bevinden. Zorg voor minimale rechtvaardigheid. Breng eens wat 'orde' op zaken. Pas dan zal ik akkoord gaan dat we in een nieuwe wereldorde terecht gekomen zijn en het goed vinden dat ik er dagelijks aan herinnerd word.