15 juni 2020
Het leven bij de Grijze Geuzen Waasland onder corona
Samen met Lilly en Lea namen we het initiatief om onze leden op regelmatige basis telefonisch te contacteren om geïnformeerd te worden over hun welzijn en ervaringen onder deze crisissituatie. Aanvankelijk ging mijn aandacht naar de alleenstaanden, maar al snel besefte ik dat ook de koppels te lijden hadden onder de situatie en nood konden hebben aan een gesprekje. Momenteel heb ik m'n lijst al twee maal opgebeld, binnen enige tijd begin ik aan m'n derde ronde en ik ga verder, zo lang als nodig.
Sommigen zijn moeilijk thuis te treffen: elke dag een fietstocht om de conditie op peil te houden, iemand maakt een wandeling en zet zich met een boek op een bank, anderen maken regelmatig een wandeling en genieten van de natuur.
De eerste vraag is altijd: 'hoe stel jij/hoe stellen jullie het? Hoe gaat het ermee?' Uiteraard zit er nogal wat variatie op die antwoorden, maar ze zijn overwegend positief:
- Goed, we stellen het nog goed.
- We komen de volgende dagen wel door.
- Ik ben altijd alleen, zo veel verschil maakt het niet.
- Wij trekken onze plan – de kinderen doen de boodschappen, zetten deze aan de deur af en dan nemen we ze later binnen.
- Regelmatig doe ik zelf boodschappen, met mondmasker op en handschoenen aan.
- We geven geen geld uit, want iets gaan drinken, eten of shoppen gaat niet.
- We bellen, chatten, skypen, WhatsAppen met de kinderen en de kleinkinderen.
- Ik bestel regelmatig een boeketje bloemen, zo komt er wat kleur in huis.
- We moeten wel positief blijven: jammeren helpt niet.
Mijn tweede vraag luidt: 'Kun je je/kunnen jullie je wat bezig houden?'
- Mijn tuin heeft er nog nooit zo prachtig bijgelegen.
- Onkruid dat nog moet groeien, kan ik nog niet uittrekken.
- Het tuinhuis is nog nooit zo netjes opgeruimd geweest.
- Er staat al een ganse stapel klaar voor het containerpark.
- Eindelijk raken die stapels foto's van jaren terug toch gesorteerd en ingekleefd.
- Dit jaar heb ik/hebben we eindelijk kans gehad om de grote kuis grondig aan te pakken.
- De kasten hebben nu een grote opruimbeurt gekregen.
- De naaimachine is van onder het stof gehaald, want zelf mondmaskers maken, werd een must. Sommigen voorzagen andere Grijze Geuzen van enkele exemplaren van hun huisvlijt.
De derde vraag: 'Waar erger je je/ergeren jullie je aan? Wat zit je dwars?'
- De kleinkinderen: ik zie ze amper tot niet.
- Ik kan niet naar de kapper en ga dan maar het nodige halen in de supermarkt om zelf m'n plan te trekken.
- Mijn kleinkinderen zijn geen paaseieren kunnen komen rapen.
- Onze agenda is volledig blank, we hebben alles moeten schrappen.
- De contacten met de andere Grijze Geuzen zijn grotendeels weggevallen. Ons sociale leven ligt stil. De agenda heeft witte bladen.
Heel veel positivisme, al werd er weleens gesakkerd op de lange lockdown en kwam er weleens een krop in de keel. Allen waren aangenaam verrast en blij om eens een babbeltje te doen, wat weleens kon uitlopen tot een heel deftige babbel. Dat is trouwens niet erg: een luisterend oor is soms goud waard.
Mijn gesprek eindigt steeds met: 'hou je/jullie gezond en weg met die vieze beestjes!'
Meer van Suzanne Baekelant
Mijn gesprek eindigt steeds met: 'hou je/jullie gezond en weg met die vieze beestjes!'