10 juli 2020
Lezersbrief over de hoofddoek op school, aan schepen Elke Decruyenaere
Naar aanleiding van de blogtekst van Johan Braeckman 'Ex-moslima's: de blinde vlek in het hoofddoekendebat' publiceren we hier ook een lezersbrief (verzonden naar De Standaard) van leerkracht ncz Jan Van Caekenberghe, gericht aan de Gentse schepen van onderwijs Elke Decruyenaere.
Geachte mevrouw Decruyenaere
Ik volg met grote aandacht het invoeren van de hoofddoek in de Gentse stadsscholen en heb dan ook uw opiniestuk in De Standaard van 30 juni gelezen.
Telkens de rust in de scholen is weergekeerd, slaagt u erin dit thema terug op de agenda te plaatsen. Volgens mij is dit debat slechts een fait divers in onze diverse wereld en is het verdedigen van de beslissing van uw schepencollege zinloos.
Waar het echt om gaat in onze samenleving is hoe we erin kunnen slagen om alle mensen van alle religies en uit alle hoeken van de wereld te betrekken bij het schoolbeleid. Hoe we elke dag moeten strijden om alle kinderen in goede verstandhouding te laten samenleven. Daarvoor worden in het onderwijsveld elke dag zware inspanningen geleverd door leerkrachten en directies en dat weet u. Maar ik herhaal het hierna graag nogmaals.
Zo worden kinderen gemotiveerd om te geloven in zichzelf, worden over de grenzen van godsdienst en afkomst heen banden gesmeed voor het leven door het organiseren van diversiteitsfeesten op school, worden antiracismeprojecten op het getouw gezet, worden ouders betrokken en uitgenodigd om in gesprek te gaan, worden huisbezoeken afgelegd aan zij die moeilijk bereikbaar zijn en de taal niet machtig. Dit alles met wederzijds respect. Als voormalig leerkracht en coördinator van het Atheneum Wispelberg heb ik, samen met een heel team, mee vorm gegeven aan voorgaande initiatieven. De beelden van gelukkige mensen zullen mij altijd bijblijven: Ahmed* die fier de shoarma aansnijdt aan de machine, mijn vriend en collega imam Murad met wie ik boodschappen deed in Turkse grootwarenhuizen om ons feest mogelijk te maken, Aïcha die van school was veranderd en die het moeilijk had zich te handhaven, maar toch met brio kon slagen in een richting waarvan men had gezegd dat die te hoog gegrepen was voor haar, Sophia die met een mooie glimlach van bevrijding haar prachtige zwarte krulharen kon laten wapperen omdat een hoofddoek op de proclamatie niet was toegelaten, de bevrijding van vijf moslimmeisjes uit een donker lokaaltje waar ze zich hadden teruggetrokken tijdens de ramadan om toch te kunnen eten zonder te worden beschimpt door meer vrome moslimleerlingen.
Ik kan alleen maar uit ervaring toegeven dat onze moslimmeisjes lieve jongedames zijn die oprecht en moedig hun hoofddoek dragen en ze genieten mijn respect. Maar moeten we echt uit den treure herhalen dat de hoofddoek werd gedragen in de woestijn ter bescherming tegen zandstormen, dat je, als je echt de Sunnah en de Koran wil volgen, niet de aandacht mag trekken, dat vrouwen die mannen verleiden echt een belachelijke stelling is, dat mannen eigenlijk zelf bedekt moeten lopen volgens de Sunnah, dat een hoofddoek twijfel zaait en wederzijds begrip tussen alle mensen moeilijk maakt, dat de hoofddoek niets te maken heeft met vrouwenemancipatie en tot slot dat je, als je de Sunnah goed begrijpt, dan leest dat de profeet aandringt op barmhartigheid en wederzijds respect: 'Bismillahi rahmani rahim'. Respect voor wie de keuze maakt er geen te dragen!
Ik kan u vertellen dat het belangrijk is om te weten dat onze pubers in het secundair onderwijs, die erg intens en emotioneel reageren, een blijvende herinnering behouden aan een gespannen atmosfeer in plaats van dat er gefocust wordt op vriendschap en medemenselijkheid, verdraagzaamheid en samenhorigheid.
De focus op die vier waarden leggen gebeurt tijdens de interlevensbeschouwelijke dialoog op school en dat met succes dankzij de inzet van alle leerkrachten levensbeschouwelijke vakken. Maar ik zou ook ons taalonderwijs een boost geven. Want taal geeft kansen en dat niet alleen op de arbeidsmarkt. Taalkennis is een ongelofelijke meerwaarde voor de interactie tussen alle mensen, waar ze ook vandaan komen. En goede communicatie is de sleutel tot verstandhouding.
De hoofddoek telkens weer van onder het stof halen, voedt een onnodige polemiek. De hoofddoek is wat scheidt, mevrouw, niet wat verenigt! Het wordt tijd dat het debat stopt.
(*de namen in deze brief zijn fictief)
Lees hier 'Ex-moslima's: de blinde vlek in het hoofddoekendebat', de tekst van Johan Braeckman.
Meer van Jan Van Caekenberghe