Waardoor ik dus heel goed besef dat basic en eenvoud niet altijd zaligmakend of beter is. Meer zelfs, moderne mogelijkheden lijken eindeloos en de voordelen ervan zijn geruststellend, maken leven en werk comfortabel.

Niettemin stel ik me de vraag of op een aantal gebieden eenvoud en basic niet net wél te prefereren blijven. Het lijkt alsof het in sommige sectoren altijd verkeerd lijkt te lopen net op dát moment wanneer het primaire doel plaatsmaakt voor secundaire belangen. Wanneer 'ondersteuning' door mensen of techniek andere belangen verbergen. De voorbeelden zijn legio. De basisbehoefte om een dak boven je hoofd te hebben, krijgt een extra laag wanneer kapitaal en projectontwikkelaars ook extra winst kunnen puren uit het bouwen van sociale woningen. De behoefte aan bejaardenzorg krijgt een cynische dimensie wanneer op winst beluste vastgoedconcerns niet enkel graantjes, maar hele korenaren meepikken. Geld oorspronkelijk bedoeld als zuiver ruilmiddel werd 'overruled' en is nu ook een manier om extra veel geld te verdienen door ermee te speculeren. Het perfect op eigen kracht en met eigen inzichten oplossen van vraagstukken en problemen in bedrijven of onderwijs, wordt op de helling gezet wanneer 'managers' zich binnenwringen en hun doorgaans overbodige diensten aanbieden.

Extra lagen dus. Waarbij belanghebbenden soms lijken te flirten met malafide grenzen. En waar de overheid of betrokken instanties ergens onderweg vergeten zijn, of erger, nalaten noodzakelijke knipperlichten te voorzien. Waardoor bijgevolg mens en gemeenschap op het tweede plan komen, waardige zorg óók een manier wordt om geld te verdienen, banken en individuen extraordinaire winsten maken en maatschappelijke projecten niet onvoorwaardelijk bonafide worden uitgevoerd. De mens is er voor de economie in plaats van de economie voor de mens. Niet loepzuiver op de maatschappelijke graat dus. Doel wordt middel. Ontstaat er dan niet ontegensprekelijk een moreel probleem wanneer dat 'hoger' doel geen hoogwaardig doel is, wanneer de pijl van het moreel kompas de opportunistische richting uitwijst?

Onlangs zette ik mijn bureau nogal impulsief aan de kant, ik merkte immers een dringend te bewonderen regenboog op over de glooiingen van de Vlaamse Ardennen. De auto protesteerde niet, er floepte geen enkel knipperlicht aan, en de regenboog was over zijn hele lijn volledig zichtbaar in zijn prachtige eenvoud. Basic en eenvoud zouden in veel sectoren voldoende moeten zijn en voldoende blijven. Men negeert echter de regenboog zelf, men ziet enkel de mythische pot met goud aan het einde van de regenboog. Helaas ontbreken de kabouters of Leprechauns – of toch hun bereidheid om die pot te bewaken.