Waar de zon de sneeuw raakt is het jongste boek van Mélissa Da Costa in Nederlandse vertaling. Het boek start met de zelfmoordpoging van de twintigjarige Ambre. Ze wordt door haar minnaar naar een afgelegen hotel in de Franse Alpen gestuurd. Daar kan ze gedurende de winterperiode werken als opdienster. In het hotel ontmoet ze als collega’s de meest uiteenlopende personages. Het is een excentrieke groep mensen waarin zij moet proberen haar leven terug op de rails te zetten. 

Het boek kent een wervelend begin dat door het interessante uitgangspunt weet te boeien. Door de overvloed aan personages, met allen hun eigen gevoelens, achtergronden én problemen, verzinkt het verhaal al snel in overvloedige details. De vermenging van gevoelens waar de schrijfster duidelijk van houdt, doet het verhaal verdampen. In tien delen komen alle serieuze thema’s aan bod. Beginnend met suïcide, via homoseksualiteit en verlatingsangst tracht Da Costa toch nog tot een happy end te komen. Helaas zijn de dialogen zeer oppervlakkig en worden zowat alle open deuren overbodig ingetrapt. Het hoofdpersonage Ambre komt kinderachtig over en er is weinig te merken van haar rationele ontwikkeling waarvoor het allemaal te doen was. Elk probleem krijgt een oplossing met de nodige drank en wiet en wordt overspoeld met huilbuien. Het slot is ongeloofwaardig en er is nergens een diepere analyse van de problemen waar de jongeren mee werden geconfronteerd. Dit boek valt in herhaling, voert een zinloze dramatiek op en wentelt zich in overdreven sentimentaliteit. Het psychologisch sausje van diepzinnige inzichten overtuigt nergens.