29 november 2024
Mogen journalisten misdrijven uitlokken?
Lezer, wellicht heeft u ook Pano op de VRT gezien. Journalisten laten twee medewerkers zich voordoen als hulpbehoevend, en laten hen OCMW-steun aanvragen.
Ze gebruiken daarbij valse adressen of adressen die zelfs niet bestaan ('van Google geplukt'). Over hun bestaansmiddelen liegen ze (die zijn in feite heel goed). Maar ze geven wel hun echte bankrekening op. Wanneer ze dan na maanden wachten duizenden euro's OCMW-leefloon ontvangen, klagen ze dit aan als mistoestanden. Wat ze doen met dat geld heb ik niet horen vertellen.
De journalisten laten ook ambtenaren aan het woord die voor deze OCMW werken, en die de controles zouden moeten uitvoeren. Deze sociaal assistenten klagen het groot aantal dossiers aan zodat ze geen tijd hebben voor de verplichte controles. Een van hen is overtuigd dat er veel onterechte aanvragen worden ingediend.
De makers van Pano benoemen meermaals de politieke partij die de gemeente bestuurt, en die ook de voorzitter van het OCMW levert. Ze vragen aan een uitkeringstrekker of ze gestemd heeft voor de voorzitter van het OCMW die haar geholpen heeft.
Verkozenen van andere partijen zeggen dat ze al vroeger geruchten hoorden van misbruiken, en niet alleen in deze gemeente. In de pers spreken andere journalisten over een knap 'onderzoek' van Pano.
Wat de journalisten niet vertellen, maar wat we in een andere nieuwsuitzending horen, is dat er in dit OCMW acht openstaande vacatures zijn voor sociaal assistenten die niet ingevuld geraken. 'In Brussel worden ze ook minder betaald dan in Vlaanderen. Het is al helemaal moeilijk door de taalbarrière' (Joris Poschet, voormalig voorzitter OCMW Jette).
Er komt ook een hulpzoekende aan het woord die al lang wacht en grote problemen ondervindt om haar aanvraag correct in te dienen. De voorzitter van Brussels Platform Armoede, Bart Van de Ven, schrijft: 'Recente cijfers tonen aan dat 40% van de Brusselaars niet digitaal vaardig is. Het is bijna onmogelijk om je persoonlijke administratie op orde te houden zonder computer of toegang tot internet. Sociale diensten worden overspoeld met hulpvragen die vaak direct gerelateerd zijn aan deze digitale uitsluiting'.
Dit alles laat bij mij een wrange nasmaak achter. Prof. Wim Van Lancker (KU Leuven) herinnert eraan dat het OCMW de laatste strohalm is voor hulpbehoevenden, nadat hun werklozensteun is vervallen of geweigerd, of te klein is om huur, verwarming, internet, voeding, verplaatsingen, enz. te kunnen betalen.
Zal Pano er nu toe bijdragen dat er minder OCMW-steun wordt toegekend? Dat bij de beslissingen verkozen politici worden uitgeschakeld die een hart hebben voor de zwakkeren in onze rijke samenleving, omdat dit 'cliëntelisme' is? Is het niet juist democratisch dat wij, de bevolking, onze afgevaardigden laten beslissen, en niet anonieme ambtenaren die ook een ideologie en politieke emoties hebben?
Waarom moeten hulpbehoevenden eigenlijk een aanvraag indienen, en dan wachten op controles en eventuele goedkeuring – terwijl allen die daarover beslissen automatisch hun loon ontvangen? Stellen we ons even voor dat werkenden en gepensioneerden en al wie nu verontwaardigd doet over deze 'wantoestand' om de zes (of drie) maanden een aanvraag moeten indienen om te worden uitbetaald? Ja, wie weet komt het ooit zover. Om over na te denken.
Meer van Frank Roels