Peter Algoet noemt zichzelf een atheïst. Na-druk-ke-lijk. Geleuter daarover is niet langer aan hem besteed. In Vrank en vrij, maar mens! wil hij nog wel even uitleggen hoe dat zo gekomen is, maar verder is voor hem de zaak geklasseerd en verwezen naar de archieven. Dat is het dan … Over naar kwesties die er wél toe doen. Zoals het een-op-eenverband tussen vrijzinnigheid en humanisme. En wat ongeloof dan wel zou kunnen inhouden …
Soms vraag ik mij af wàt mensen geloven als ze zeggen dat zij dat doen. Dan pols ik wat verder naar wat believers bedoelen als ze toegeven dat ze gelovig zijn. Wàt is de inhoud van hun geloof? God? Wie? Wat? Hoe? Pancreator? Absolute Zingever? Gezag dragende Dispenser van voorschriften, codes en waarden? Of nog een pak andere verplichtingen, geboden en regels. Soms betreft het enkel de hoopvolle verwachting van een Hiernamaals. En dus een zorg voor later. Maar welke eeuwige Gelukzaligheid verwachten ze dan? Of: wat staat gelovigen voor ogen bij het wezen van de Goddelijke Schepping? Genesis? Creationisme? Adam en Eva? Verder: sommigen voelen zich enkel gelovig tijdens de spirituele extase van rituelen, tussen wierookdampen, kaarslicht en orgelmuziek.
Geloven? Veelal kreeg ik verwarde antwoorden met een ontstellende graad aan leegte en oppervlakkigheid. Dikwijls was het antwoord domweg: 'Ik ben katholiek …', waarna verdere verdieping volstond met '… want ik ben gedoopt'. Al dan niet tegen heug en meug dus. Zonde en Verlossing? Ooit sprak ik een pater jezuïet die stellig geloofde in de Hel. Hij had er zelfs een essay over geschreven, een vurig (!) pleidooi met argumenten omkleed over het noodzakelijke bestaan van dat oord omwille van het Kwaad in de wereld. Een wraakzuchtige god met grillige opvattingen over schuldvereffening. Mij kon het niet overtuigen … De religieuze (levensbeschouwelijke?) on-geletterdheid is groot. Bovendien varieert ze ook sterk naargelang de levensbeschouwing die men meent te zijn toegedaan.