16 oktober 2025
De 30e divisie - De eerste Amerikaanse bevrijders van Nederland en België
Egbert van de Schootbrugge is een freelance onderzoeker en publicist. Zijn onderzoek richt zich op de Tweede Wereldoorlog wat resulteerde in verschillende boeken. In ‘De Tweede Wereldoorlog en het verzet’ (2018) geeft hij in woord en beeld een overzicht van het verzet in Nederland. ‘De bevrijding van West-Europa’ (2021) biedt een chronologisch overzicht van de elf maanden durende strijd voor de bevrijding van het westelijk front. In ‘Wie is wie in de Tweede Wereldoorlog’ is beknopte en heldere informatie te vinden over de belangrijkste personen uit de laatste wereldoorlog. Zonder overdrijven kan de auteur een echte Tweede-Wereldoorlogkenner genoemd worden.
In het Amerikaanse leger was een infanteriedivisie 14.253 man sterk. Meerdere divisies vormden een korps en een aantal korpsen werden gegroepeerd in een leger. De 30e divisie maakte gedurende een groot deel van oorlog deel uit van het 19e Korps en het 12e Leger.
Infanteristen moeten als eersten de vijandelijke linies binnendringen. De infanterie gaat voorop, de anderen volgen. Het moeten echte vechtjassen zijn en ze maken grote kans om te sneuvelen of om ernstige verwondingen op te lopen.
De 30e divisie werd opgericht in 1917 en onderscheidde zich ook aan het front in de Eerste Wereldoorlog.
De 30e divisie werd opgericht in 1917 en onderscheidde zich ook aan het front in de Eerste Wereldoorlog.
In februari 1944 kwam de divisie in Engeland aan om vanaf 12 juni 1944 in Normandië te worden ingezet. Wij volgen hen bij een aantal belangrijke offensieven. Zij ondervonden taaie weerstand in Normandië met zware verliezen, ook door bombardementen van de eigen luchtmacht en artillerie. Eind augustus 1944 bereikten zij Parijs om onmiddellijk dwars door België door te stoten naar Nederland waar Maastricht op 14 september 1944 bevrijd werd.
Duitsland was in zicht. Nadat Aken ingenomen was moest de divisie halsoverkop naar België terugkeren om hulp te bieden bij de verdediging tegen het Duitse Ardennenoffensief, de grootste veldslag waar het Amerikaanse leger ooit bij betrokken was.
In februari 1945 vinden wij de divisie terug bij de overtocht van de Ruhr en eind maart 1945 slaagden zij erin de Rijn over te steken. De overtocht van beide waterlopen vergde telkens zware offers, waarna Braunschweig en vervolgens midden april Maagdenburg veroverd werden. In Maagdenburg, gelegen aan de Elbe en ongeveer 150 kilometer van Berlijn verwijderd, schudden zij de hand van de Russen.
Na de oorlog werd de 30e divisie aangewezen als het beste Amerikaanse legeronderdeel in het Europese oorlogstheater. Het menselijke offer was hoog: 3.435 gesneuvelden, 753 vermisten en 12.960 gewonden, jonge mensen waarvan velen blijvend gehandicapt bleven.
De deelname van de Verenigde Staten aan de bevrijding van Europa eiste een hoge tol aan mensenlevens. Alleen al in het Ardennenoffensief sneuvelden naar schatting 19.000 Amerikaanse soldaten, meer dan 40.000 werden verwond en enkele duizenden soldaten raakten vermist.
Dat de Verenigde Staten thans niet meer geneigd zouden zijn bij te springen in de verdediging van Europa valt in dit licht enigszins te begrijpen. Tot tweemaal toe dienden zij hulp te bieden bij de bevrijding van Europa. Is het niet tijd dat de Europese mogendheden hun eigen boontjes leren doppen?
Daarbij komt nog dat bij gebrek aan gedetailleerde kaarten het onmogelijk is de krijgsverrichtingen nauwkeurig op te volgen. Het is spijtig dat de auteur en de uitgever daar niet in voorzien hebben. Het zou het boek veel toegankelijker gemaakt hebben en het lezerscomfort aanzienlijk verbeterd.
Niettemin verdient de schrijver alle lof en bewondering voor zijn immens opzoekingwerk.
Ignace Claessens
Dat de Verenigde Staten thans niet meer geneigd zouden zijn bij te springen in de verdediging van Europa valt in dit licht enigszins te begrijpen. Tot tweemaal toe dienden zij hulp te bieden bij de bevrijding van Europa. Is het niet tijd dat de Europese mogendheden hun eigen boontjes leren doppen?
De auteur beschrijft op erg gedetailleerde wijze alle krijgsverrichtingen. Waar elk peloton, compagnie en bataljon precies ingezet werden, welke tegenslagen zij kenden en met welk Duits verzet zij geconfronteerd werden. Steun van artillerie en van tanks wordt tot op de minuut beschreven. Wij vernemen welke soldaten er sneuvelden al of niet na het verrichten van heldendaden en met welk ereteken zij postuum onderscheiden werden. De verovering van elk klein dorpje tot en met het kleinste gehucht wordt uitvoerig besproken. Op de duur wordt dit te veel voor de modale lezer die na meer dan 300 pagina’s veel zin krijgt om af te haken.
Daarbij komt nog dat bij gebrek aan gedetailleerde kaarten het onmogelijk is de krijgsverrichtingen nauwkeurig op te volgen. Het is spijtig dat de auteur en de uitgever daar niet in voorzien hebben. Het zou het boek veel toegankelijker gemaakt hebben en het lezerscomfort aanzienlijk verbeterd.
Niettemin verdient de schrijver alle lof en bewondering voor zijn immens opzoekingwerk.
Ignace Claessens
