14 november 2019
Hoe vang je de grote vis?
‘Hoe vang je de grote vis?’ is de vertaling van een heruitgave (2006) van een boek geschreven door David Lynch. Je weet wel, de cineast-“filmdirector” van ’Eraserhead ’, ’The Elephant Man’, ’Blue Velvet’, ’Lost Highway’, ’Mulholland Drive’ en de (toen) ophefmakende televisiereeks ’Twin Peaks’. En dan is er nog zijn enige grote mislukking, ’Dune ’ (ondertussen toch ook stilletjes tot een cultfilm aan het uitgroeien).
Al deze titels roepen waarschijnlijk een atmosfeer op van het vreemde, het onderhuidse, het bedreigende, het ongewone, telkens weer geweld bevattende. Ook van het surrealistische, het verstorende en van de kinderlijke angst die deze films telkens in zich dragen.
Geen spoor echter daarvan (?) in dit 172 pagina’s tellend boek(je) waarin Lynch in 82 “hoofd”-stukjes (van telkens gemiddeld anderhalve bladzijde, met bovenaan de vrij groot gedrukte titel en elke keer veel bladspiegelruimte) beschrijft hoe je “grote vis” kan vangen. Die “grote vis” zijn dan dingen die voor ieder van de lezers bijzonder en belangrijk zouden kunnen zijn; dat waren (zijn) voor hém natuurlijk de ideeën voor zijn films.
Geen spoor echter daarvan (?) in dit 172 pagina’s tellend boek(je) waarin Lynch in 82 “hoofd”-stukjes (van telkens gemiddeld anderhalve bladzijde, met bovenaan de vrij groot gedrukte titel en elke keer veel bladspiegelruimte) beschrijft hoe je “grote vis” kan vangen. Die “grote vis” zijn dan dingen die voor ieder van de lezers bijzonder en belangrijk zouden kunnen zijn; dat waren (zijn) voor hém natuurlijk de ideeën voor zijn films.
Hoe vang je de bewuste vissen dan wel volgens Lynch? Je vangt deze door dagelijks te mediteren, waardoor je de “eenheid laat ontwaken”; door je te ‘verlichten’ door je “in de richting van het licht te laten lopen”, zodat de “dingen helderder worden”. Dat “laten ontwaken” heeft hij voor zichzelf zό belangrijk gevonden dat hij zijn eigen David Lynch Foundation (voor Transcendentale Meditatie) in het leven geroepen heeft waarmee hij “een groeiend aantal scholen wil helpen dat om meditatieprogramma’s vraagt”. Want als je leerlingen de techniek meegeeft van het transcenderen, van “de duik naar binnen”, dan worden de dingen echt anders. Dan krijgen ze de ervaring van “het Verenigd Veld” waar alles vandaan komt, een Veld van zuiver geluksbewustzijn, absolute intelligentie en oneindige creativiteit, aldus Lynch. Ook eentje - want hij is toch Amerikaan - dat altijd succes tot gevolg heeft. Hij kan het weten, want hij mediteert consequent 2 keer 20 minuten, iedere dag.
Ondertussen beschrijft Lynch natuurlijk ook enkele gebeurtenissen uit zijn leven, zonder echter ooit tot biografische details te komen. Dat beschrijven doet hij in korte, eenvoudige spreektaalzinnetjes - want “hij is niet erg goed met woorden”. Hij schildert en maakt films.
Hij heeft het uiteraard verder nog over zijn films (telkens de titel van een hoofdstuk) - over hoe hij te werk gaat, over techniek, acteurs en acteren, over hoe je een onderwerp kan vinden. Ook elaboreert hij over wat film en filmen eigenlijk betekenen voor hem, over allerlei mensen die hem ooit beïnvloedden (met voor deze uitgave een interviewtje met Paul McCartney en Ringo Starr over…. Transcendente Meditatie).
Hij heeft het uiteraard verder nog over zijn films (telkens de titel van een hoofdstuk) - over hoe hij te werk gaat, over techniek, acteurs en acteren, over hoe je een onderwerp kan vinden. Ook elaboreert hij over wat film en filmen eigenlijk betekenen voor hem, over allerlei mensen die hem ooit beïnvloedden (met voor deze uitgave een interviewtje met Paul McCartney en Ringo Starr over…. Transcendente Meditatie).
Voor de echte Lynch-fan: je krijgt in het boekje ook kleine anekdotes mee. Daarin geeft hij zijn kijk op de toekomst (hij heeft voorgoed het filmen met zware filmcamera’s achter zich gelaten en zich volop gewijd aan het filmen met moderne middelen, die oneindig weelderig blijven groeien), maakt allerhande beschouwingen (Het “I’ve been very lucky” en “zomaar door iedereen geholpen” – de quasi-mantra’s van vele succesrijke, wijze mannen) en raadgevingen (“Never turn down a good idea - never take on a bad idea”).
Met een korrel zout te nemen en “mainly for fans”, zou ik zeggen.
Meer van Victor De Raeymaeker
Met een korrel zout te nemen en “mainly for fans”, zou ik zeggen.
