1 september 2021
Vrolijk Verval
De kaft van het boek brengt je in de juiste stemming. De allitererende woorden “vrolijk” en “verval” lijken niet samen te horen. Het woord “verval” valt ook nog eens zichtbaar omlaag in kleuren die zich oplossen naar beneden toe.
Hedy d’Ancona is geboren in 1937. Ze heeft dus de respectabele leeftijd van 84 bereikt. De meesten van haar leeftijdsgenoten houden zich stil, maar Hedy is nog altijd de rebel die ze was toen ze vocht voor de gelijkberechtiging van de vrouwen en tekeer ging tegen zowat elk onrecht. Dit heeft ze met succes gedaan als staatssecretaris van Emancipatie en als minister van Volksgezondheid, Welzijn en Cultuur in Nederland. Dan was ze Eerste Kamerlid en tien jaar lang lid van het Europees Parlement.
Ergernis
Wat haar nu ergert is de reden waarom ze het boekje schreef: ja, onze lichamen zijn in verval, maar dat is geen reden om ons als treurwilgen te beschermen tegen uitsterven. De corona-epidemie deed er geen goed aan. De 70-plusser – en laat staan de 80-plusser – kreeg een zieligheidsstempel opgedrukt en hoorde zich navenant te gedragen. Hulp en medeleven hoorde je in dank te aanvaarden, evenals het feit dat je mening er niet meer toe doet.
Zijn we nu kwetsbaarder dan toen we door Amsterdam fietsten en we een soort kamikaze-bejaarde waren? Of als we op rijpe leeftijd in het donker naar huis wandelden na een voorstelling? Een valpartij was al vanaf 50 jaar niet meer aan te raden.
Feministe
In een paar hoofdstukjes blikt ze terug op het feminisme waarin ze het voortouw nam. Ze besluit dat alles nog niet bereikt is, al is er vooruitgang in democratische landen.
In een paar hoofdstukjes blikt ze terug op het feminisme waarin ze het voortouw nam. Ze besluit dat alles nog niet bereikt is, al is er vooruitgang in democratische landen.
Wat heet oud?
Met relativerende humor beschrijft ze dat lichaamsdelen beginnen te bungelen, dat nieuwe plooien opduiken tussen de al aanwezige, dat op de handen “verse grafbloempjes tot bloei zijn gekomen”, dat er haaruitval is, oogleden die kreukelen of zwellen en dat wiebelende tanden en kiezen normaal worden. Maar er is een binnenkant! Ze bestaan, de wijze en humoristische 100-plussers!
Met relativerende humor beschrijft ze dat lichaamsdelen beginnen te bungelen, dat nieuwe plooien opduiken tussen de al aanwezige, dat op de handen “verse grafbloempjes tot bloei zijn gekomen”, dat er haaruitval is, oogleden die kreukelen of zwellen en dat wiebelende tanden en kiezen normaal worden. Maar er is een binnenkant! Ze bestaan, de wijze en humoristische 100-plussers!
Lust Lijf Leeftijd
“Zolang de lust het lijf niet verlaat, is leeftijd geen probleem” deze allitererende zin vinden we in het hoofdstukje “Velseks en andere geneugten” waarin ze uitlegt dat bv. een late liefde een cadeautje kan zijn.
“Zolang de lust het lijf niet verlaat, is leeftijd geen probleem” deze allitererende zin vinden we in het hoofdstukje “Velseks en andere geneugten” waarin ze uitlegt dat bv. een late liefde een cadeautje kan zijn.
Zachte uitsluiting
d’Ancona hekelt de zachte uitsluiting. Met dit boek zet ze zich vrij vrolijk in voor de emancipatie van de ouderen. Natuurlijk zie je niet veel oude naakte vrouwenlichamen in de kunst, maar ze bestaan en ze zijn prachtig. Zie de afbeelding van Aatje Veldhoen.
Neen, oud worden is niet synoniem van trieste eenzaamheid en berusting. Het is mogelijk om tevreden te zijn met de opgedane wijsheid, de ervaring. Er is geen competitie meer, het oordeel van de anderen raakt je veel minder dan vroeger.
Je moet wél geïnteresseerd blijven, in beweging blijven met lichaam en geest. Het is geen boek met raadgevingen, het zijn eerder stoute, fijne en vrolijk makende observaties.
Ik behoor tot het doelpubliek van dit boekje en heb het met plezier gelezen. Eindelijk eens iemand die accepteert dat ze ouder wordt, maar vindt dat ze zich nog mag ergeren en strijdbaar blijft.
Om de twee, drie blz. staat er een afbeelding van verschillende artiesten, die achteraan benoemd worden met tekst en uitleg.
Gerda Sterk
Meer van Gerda Sterk
d’Ancona hekelt de zachte uitsluiting. Met dit boek zet ze zich vrij vrolijk in voor de emancipatie van de ouderen. Natuurlijk zie je niet veel oude naakte vrouwenlichamen in de kunst, maar ze bestaan en ze zijn prachtig. Zie de afbeelding van Aatje Veldhoen.
Neen, oud worden is niet synoniem van trieste eenzaamheid en berusting. Het is mogelijk om tevreden te zijn met de opgedane wijsheid, de ervaring. Er is geen competitie meer, het oordeel van de anderen raakt je veel minder dan vroeger.
Je moet wél geïnteresseerd blijven, in beweging blijven met lichaam en geest. Het is geen boek met raadgevingen, het zijn eerder stoute, fijne en vrolijk makende observaties.
Ik behoor tot het doelpubliek van dit boekje en heb het met plezier gelezen. Eindelijk eens iemand die accepteert dat ze ouder wordt, maar vindt dat ze zich nog mag ergeren en strijdbaar blijft.
Om de twee, drie blz. staat er een afbeelding van verschillende artiesten, die achteraan benoemd worden met tekst en uitleg.
Gerda Sterk
