25 juli 2025
Carlo Acutis, de Cyber-Saint
De roomse santenkraam wordt op 7 september 2025 uitgebreid met de cyberheilige Carlo Acutis. Volgens de 'Congregatie voor de Zalig- en Heiligverklaringen' voldeed Carlo Acutis al in 2020 aan de eis voor zaligverklaring door één wondergenezing op zijn naam te brengen. Een tweede miraculeuze heling bezorgde hem de nominatie voor heiligverklaring.
_Heilige levenswandel
Hoe heeft Acutis het zover gebracht? Carlo (1991-2006), die dus op 15-jarige leeftijd stierf, werd in een welgestelde familie geboren – dat gebeurt opmerkelijk vaak bij heiligen. Zijn ouders lieten de zorg over aan nanny’s, onder wie een Ierse, die een vrome stempel op de jongen drukte. Een Poolse nanny wilde dat hij zich niet op de kop liet zitten door andere kinderen die aan zijn speelgoed zaten. Maar Carlo zei: ‘Jezus zou niet blij zijn als ik boos werd’.
_Heiligheid begint al vroeg
Zo’n anekdote ontbreekt in geen enkel heiligenleven als onmiskenbaar teken van ontluikende sanctitas. Zo weigerden sommige zuigelingen op kerkelijke vastendagen al de moedermelk. De zalige Marianna, de Lelie van Quito, ‘begon bitter te weenen’ toen de familiedokter haar op driejarige leeftijd een kus wilde geven, zo verhaalt de Katholieke Kindertuin, prijsboek voor mijn moeder in 1929. Van de kuise jongeling Aloysius vertelt het: ‘Bij het opstaan had hij nauwelijks een voet uit bed, of aanstonds bedekte hij hem, om hem niet ontbloot te zien’.
_Acutis’ heiligheid ontpopt zich
Nog zo’n kenmerkend verhaal over Carlo. Als hij in de zomervakantie bij zijn oma logeerde, ging hij na de hele dag op het strand te hebben gebivakkeerd – hij deed graag gewoontjes – naar de kerk om daar met een stel oude vrouwen de rozenkrans te bidden.
In Milaan bewerkte hij als puber de bekering van Brahmaan Rajesh Mohur, werknemer van de familie, gevolgd door die van diens vriend en van zijn moeder.
Carlo hield als een echte jongen van games, Mario Kart en Pokémon. Voor digibete Milanese geestelijken schiep hij vrome websites. In 2004 begon hij op het internet een lijst aan te leggen van alle ‘gegarandeerd echte’ verschijningen van Maria. Ook maakte hij een inventaris van alle wonderverschijningen in verband met de eucharistie, waarbij de priester ouwel en wijn omzet in het lichaam en bloed van Jezus zelf. Even later mogen gelovigen zich aan vroom kannibalisme overgeven door de hostie te consumeren – de wijn blijft aan de priester voorbehouden.
Het geloof dat de hostie werkelijk Jezus is, werd in de middeleeuwen bevestigd door talrijke eucharistiewonderen. In de Lista Miracoli Eucaristici nel Mondo zijn maar liefst 110 gevallen door Carlo opgesomd en beschreven.
_Miraculeuze Jodenhaat
België mag met 7 wonderen gezien worden, maar legt het wel af tegen Italië met 34. Onder de eucharistische wonderen die Acutis beschrijft, zijn er nogal wat van het type ‘de geschonden hostie’: een ongelovige steekt met een wapen in de hostie, die daarop begint te bloeden.
Maar wat Carlo bijvoorbeeld bij het Brusselse wonder van Goede Vrijdag 1370 verzwijgt, is dat de zes booswichten die een aantal heilige hosties uit de kerk gestolen en doorboord hadden, Joods waren. Ze wilden Christus als het ware opnieuw doen lijden. Ook die hosties begonnen te bloeden. De Joden werd opgepakt en op 23 mei levend verbrand. Het verzwijgen van de Jodenhaat in deze en andere miracoli wordt door hen die met Acutis dwepen, vergoelijkt met zijn jeugdige onnozelheid. Wat zo innemend is, Carlo’s jonkheid, verontschuldigt vervolgens dat hij in de fout ging.
_Heilig einde
In oktober 2006 viel Carlo ten offer aan acute ‘promyelocytische’ leukemie. Voorzien van het Heilig Oliesel wijdde hij zijn lijden toe aan zowel paus Benedictus XVI als de hele katholieke kerk. Zijn laatste woorden tot zijn moeder waren: ‘Mama. Wees niet bang. Doordat Jezus mens is geworden, is de dood een doorgang tot het leven geworden’.
Op zijn wens werd hij in Assisi, heilige plaats van Sint Franciscus, begraven. Een paar jaar later werd zijn lijk opgegraven. Het bleek nog zo gaaf te zijn – toch weer een wonder? – dat het kon worden opgekalefaterd en in was gehuld werd tentoongesteld aan de pelgrims die massaal toestromen.
Op zijn wens werd hij in Assisi, heilige plaats van Sint Franciscus, begraven. Een paar jaar later werd zijn lijk opgegraven. Het bleek nog zo gaaf te zijn – toch weer een wonder? – dat het kon worden opgekalefaterd en in was gehuld werd tentoongesteld aan de pelgrims die massaal toestromen.
_Zalig en heilig
10 oktober 2020 werd hij door paus Franciscus zalig verklaard, na erkenning van een eerste wonder op zijn voorspraak: de wonderbaarlijke genezing van een Braziliaanse jongen met een ernstige aandoening aan de alvleesklier. De jongen kon geen voedsel binnenhouden en zijn situatie leek uitzichtloos, maar Acutis hielp.
De drempel naar heiligheid overschreed hij in 2022. Ene Valeria viel van haar fiets en liep een fatale hersenbloeding op. Moeder Lilliana bezocht Acutis’ graf en bad om zijn tussenkomst. Op dezelfde dag kon Valeria weer zelfstandig ademen en de dag daarna weer lopen.
De drempel naar heiligheid overschreed hij in 2022. Ene Valeria viel van haar fiets en liep een fatale hersenbloeding op. Moeder Lilliana bezocht Acutis’ graf en bad om zijn tussenkomst. Op dezelfde dag kon Valeria weer zelfstandig ademen en de dag daarna weer lopen.
_Waarom nooit een been?
Een speciale medische commissie van het Vaticaan kent aan zulke onverklaarbare genezingen de status van wonder toe. ‘Maar waarom geneest god toch steeds inwendige kwalen. Is-tie internist?’ vroeg ik in Berlijn aan een prediker, die mij meldde dat Jezus binnenkort daar verschijnt. Diens geloof in de goddelijke almacht werd gestaafd door allerlei wonderhelingen, waarvan hij een hele serie plaatjes bij zich had. ‘Ja, maar ik zie er nooit een van god die een geamputeerd been teruggeeft. Dat moet voor de almachtige toch een fluitje van een cent zijn.’ De prediker ging nog eens door al zijn materiaal. Nee, maar natuurlijk moest god dat kunstje wel eens vertoond hebben. Ik gaf hem mijn visitekaartje om zich te melden als hij god de beenhersteller had gevonden.
_Een heilige van onze tijd
Heiligen hebben, net als de antieke goden, hun specialisme. Heb je kiespijn, wend je dan tot Sint Apollonia. Bij wijze van foltering werd zij ontdaan van alle tanden. Ze wordt ter onderscheiding steeds met een nijptang afgebeeld. Bij buikpijn is Simon Zelotes, die doorgezaagd werd, je adres.
En nu hebben huidige gelovigen een lekkere jongen, die door internetverheerlijking van de eucharistie heilig is. In de Londense Corpus Christi Kerk aan Covent Garden is hij afgebeeld met de passende attributen, de ciborie (vat voor heilige hosties) op een laptop. Als dus ooit je computer vastloopt, niet vloeken, maar bidden tot de Heilige Carlo Acutis.
Meer van Anton van Hooff