6 november 2024
De rode keizer - De biografie van Xi Jinping
Als vaste correspondent in China voor de Sunday Times volgde de auteur van 1996 tot 2016 de politieke en maatschappelijke ontwikkelingen in dit immense land. In 2021 verscheen van zijn hand ‘A New History of the People’s Republic & Hong Kong’ waarin hij de opkomst van de Chinese Volksrepubliek en de overgang van Hong Kong naar een autoritair regime beschrijft.
In zijn nieuw boek legt de schrijver de focus op de figuur van Xi Jinping, de nieuwe keizer van China, waarbij de lezer een verhelderende kijk krijgt in de Chinese samenleving.
China is enkel op papier een egalitaire staat, een volksrepubliek. In feite wordt de staat geleid door een aantal ‘rode’ families die een aristocratie vormen en ervan overtuigd zijn dat zij het exclusief recht hebben de ‘standenloze’ maatschappij te besturen.
De onlusten van 1989 vormden een bedreiging voor de ‘rode’ families en de opstand werd bloedig neergeslagen op het Plein van de Hemelse Vrede (!). De heersende klasse kwam er versterkt uit en kon een nieuw autocratisch regime instellen.
De familie van Xi was één van deze families. Zijn beide ouders waren communistische kaderleden die dicht bij Mao stonden. Vader Xi Zhongxun stond aan het hoofd van het onderwijssysteem. Hun kinderen konden elite onderwijs volgen waar de erfgenamen van de partij- en legeraristocratie, de kroonprinsen, voorbereid werden op hun toekomstige rol in het nieuwe China.
In 1965 was de familie het slachtoffer van de Culturele Revolutie. Vader Xi verdween voor acht jaar in de gevangenis. Xi Jinping, toen dertien jaar oud, werd eerst opgesloten in een jeugdgevangenis en later verbannen naar het platteland voor arbeid en heropvoeding. Hij leidde er het boerenleven in een klein dorpje.
Bij het einde van de razernij van de Culturele Revolutie en het overlijden van Mao in 1976 kon Xi terugkeren naar Beijing om daar, ondanks zijn gebrekkige opleiding maar met de juiste relaties, toegelaten te worden tot de universiteit. Een voor een kwamen de ‘kroonprinsen’ terug naar huis. Zij beschouwden zich als de toekomstige leiders van China.
De auteur schetst de gestage klim van Xi Jinping naar de top. Daarbij waren de connecties van zijn vader een onontbeerlijke steun. Ook zijn huwelijk met een populaire zangeres hielp hem vooruit. In 2007 werd hij voorzitter van de communistische partij in Shanghai wat hem automatisch een zetel in het Politbureau opleverde. In hetzelfde jaar stroomde hij door naar het Permanente Comité van het Politbureau, de hoogste instantie van het regime. De zeven à negen leden van dit Comité zijn de absolute heersers van China. In 2012 werd hij verkozen tot secretaris-generaal van het Permanente Comité wat hem tot de machtigste man van China maakte.
Onder zijn bestuur werd China een reusachtige gevangenis. Iedereen wordt er in de gaten gehouden. Elke vorm van protest wordt met harde hand onderdrukt. Van iedereen wordt een dossier aangelegd. In het rijk van de Rode Keizer is niemand veilig. Tien miljoen agenten houden de bevolking permanent in het oog wat jaarlijks ongeveer 221 miljard dollar kost. Het absolute dictatorschap mag iets kosten…
Xi Jinping acht zich een tweede Mao. In navolging van het rode boekje verscheen het Gedachtegoed van Xi Jinping in een oplage van honderden miljoenen exemplaren. Verplichte lectuur voor iedereen.
Xi Jinping komt naar voren als een gevaarlijke potentaat die daarbij ook nog kampt met een drankprobleem. Een plotse ontsporing is niet uitgesloten. Wij moeten op onze hoede zijn voor dergelijke niets ontziende despoten die over hun eigen mensen en tegenstanders heen walsen. Het boek leest als een waarschuwing en een wake up call voor het Westen.
Spijtig genoeg moet ik de auteur op een paar schoonheidsfoutjes betrappen.
Qadhafi was niet de machthebber van Syrië maar wel van Libië.
Volgens de auteur zou de “onbetrouwbare” Belgische chirurg Jacques Rogge als voorzitter van het Europese Olympische Comité voor de steun van Europa gezorgd hebben bij de toewijzing van de Olympische Spelen van 2008 aan Beijing. In ruil daarvoor zou hij drie dagen later verkozen worden als voorzitter van het Internationaal Olympisch Comité. Ik heb nergens een aanduiding gevonden die deze aantijging bevestigt. China kreeg overigens vooral de steun van ontwikkelingslanden. Jacques Rogge stond internationaal bekend als “Mr. Clean” voor zijn strijd tegen dopinggebruik en corruptie. In 2009 werd hij overigens herkozen voor een tweede termijn.
Ignace Claessens
Meer van Ignace Claessens
Qadhafi was niet de machthebber van Syrië maar wel van Libië.
Volgens de auteur zou de “onbetrouwbare” Belgische chirurg Jacques Rogge als voorzitter van het Europese Olympische Comité voor de steun van Europa gezorgd hebben bij de toewijzing van de Olympische Spelen van 2008 aan Beijing. In ruil daarvoor zou hij drie dagen later verkozen worden als voorzitter van het Internationaal Olympisch Comité. Ik heb nergens een aanduiding gevonden die deze aantijging bevestigt. China kreeg overigens vooral de steun van ontwikkelingslanden. Jacques Rogge stond internationaal bekend als “Mr. Clean” voor zijn strijd tegen dopinggebruik en corruptie. In 2009 werd hij overigens herkozen voor een tweede termijn.
Ignace Claessens
