Dit boek, waarin hij tien uiteenlopende thema’s behandelt, is een weerslag van zijn stand-ups voor een wisselend publiek. De dominee haalt zijn ideeën en gedachten uit Bijbelse en theologische bronnen waarover hij enthousiast is en waarvan hij denkt dat ze voor alle tijdgenoten de moeite van het overdenken waard kunnen zijn. Inderdaad, het is niet omdat iets – hier een mening of een gedachte - vanuit een ‘andere hoek’ komt, dat dit niet juist kan zijn, dat men het kan afserveren zonder er op zijn  minst even over na te denken.

Als je als lezer bovendien oubollige onderwerpen had verwacht - hij is immers een dominee - dan heb je het mis. Tim Vreugdenhil is een kind van zijn tijd én hij is volledig mee. Hij onderhoudt ons over Tinder, polyamorie, netwerken, fomo, enz. en haalt er filosofen, politici, schrijvers,… bij om zijn standpunten kracht bij te zetten. Hij kijkt daarbij naar zichzelf en is daar open in: hij is niet te beroerd om toe te geven dat ook hij zoekt, twijfelt en onzeker is.

Vreugdenhil stelt pertinente vragen en doet dat op een vlotte en prettige wijze. Deze dominee krijgt mijn sympathie, want ik verdenk er hem van dat hij niet alleen ‘preekt’ maar het zelfs ook in de praktijk brengt, en dat verdient respect. Verwacht ook geen hapklaar Bond zonder Naam-boekje, de auteur doet echt wel appel op je denkvermogen.

Maar, helaas, bij elk hoofdstuk sleept hij er wel God en Jezus bij. Tim Vreugdenhil is en blijft natuurlijk een gelovige, dus ik wil hem dat best vergeven - ware het niet dat de bruggen die hij telkens probeert te slaan moeilijk begaanbaar zijn. Ik zou kunnen zeggen dat het waarschijnlijk aan mijn beperkt bevattingsvermogen ligt - ik heb vergeefs gepoogd sommige van zijn redeneringen te volgen - maar ik denk dat het hier eerder ligt aan het feit dat je God er niet kan bij betrekken zonder de rede geweld aan te doen. “Wat bij mensen onmogelijk is, is mogelijk bij God” of “Food is de brug naar God: Christendom is de enige religie waarin je God kunt eten en drinken”. Enzovoort. Intelligente mensen kunnen alles uitleggen, ook kwesties die het nuchtere overstijgen. Maar hier moet je echt wel van heel goede wil zijn én héél goedgelovig in alle betekenissen van het woord om zijn bruggen naar God en Jezus te begrijpen. Hij verliest de pedalen wanneer hij God kost wat kost een plaats wil geven in zijn nochtans boeiende uiteenzettingen. Het zou me niet verwonderen dat zelfs gelovige mensen er moeite mee hebben. Bijbelverhalen hebben volgens mij net de verdienste alles helder en duidelijk te maken, hij maakt het weer ingewikkelder. Voor de geïnteresseerden: de 17-eeuwse filosoof Spinoza had (in zijn Theologisch-staatkundige verhandeling) een heel interessante visie over Bijbelverhalen. Breek je hoofd dus niet over deze passages en sla ze over, ze storen enkel maar in dit verder interessant en vlot leesbaar boek. Maar nogmaals: afgezien van zijn pogingen om zijn betogen een ‘hogere’ dimensie te geven, lijkt Vreugdenhil een sympathieke humanist met het hart op de juiste plaats te zijn.