Ze denkt daarbij aan: Verhalen voor kinderen en hun ouders (onder andere verhalen voor ouders ”die niet meer weten hoe ze het moeten aanpakken met hun kind maar ook wel met elkaar.”). Verhalen gemaakt met kinderen en kinderen die hun eigen verhaal vertellen.

De schrijfster gaat – want ze is immers therapeut - wél op zoek naar verhalen die specifiek gericht zijn op de kinderen met wie ze beroepshalve in contact komt. Verhalen dus met een specifieke therapeutische inhoud , waardoor ze de verhalen uiteindelijk zélf schrijft, wat een vervolgverhaal doet ontstaan. Daarna volgt een uitwisseling van het volgende stuk verhaal met het kind, waarna uiteindelijk de kinderen ook zélf hun verhaal schrijven/ vertellen. Soms is zelfs één bepaald verhaal voldoende om een therapie af te sluiten.

Wat dit boek zo bijzonder aantrekkelijk maakt, is de duidelijke en overheersende betrokkenheid van de auteur op de kinderen. Natuurlijk moet ze ook haar ideeën theoretisch onderbouwen, produceert ze de nodige schema’s en verwijst ze daarvoor naar Steiner en de Steinerscholen-filosofie, maar ze blijft nooit hangen in louter theorie. Ze telkens opnieuw bij “het kind” en zichzelf terecht. Er bestaan immers meer dan 450 psychiatrische stromingen en ze weet: “je bent als persoon het belangrijkste instrument die hem/haar vertrouwen, genegenheid, begrip, veiligheid tegemoet straalt in woord en gebaar.”

Gelukkig heeft de theoretische kennis en het denken in vakjargon het “hart” van de schrijfster niet aangetast. Zij voelt écht mee met telkens dat ene kind en wat het in zich heeft in haar/zijn gevoels- en denkwereld. Ze schrijft al zoekend een passend verhaal terwijl ze zich afvraagt wat het probleem is, het doel van de therapie en wat het kind nodig heeft.