16 juni 2023
Seksistisch geluk
Ik ga géén namen noemen. Doe dus alsjeblieft geen moeite, je zal wel begrijpen waarom.
Het is warm, mijn airco staat op en tegenover me zit een dame die ik niet alleen respecteer, maar die vaak dingen zegt waarnaar ik écht luister. Je kent het wel.
Opeens hoor ik iemand op mijn terrasdeur kloppen. Geschrokken kijk ik naar de deur, en ik herken meteen een uitzonderlijk mooie vriendin met wie ik nog nóóit iets had, hoor. Niet iedereen die me komt bezoeken was ooit een vriendin van me. Nochtans is ze ongetwijfeld mijn mooiste vriendin. Echt waar. Maar er scheelt iets. Misschien drinkt ze wel teveel. Nu ik dit schrijf, denk ik dat het eerder een gevolg is en geen reden.
Ze brengt me een zakje met iets in dat er nu absoluut niet toe doet. Enkel daarom zeg ik daar niets over. Het mooie meisje geeft me een knuffel, neemt vervolgens mijn schouders goed vast, kijkt in mijn ogen en vraagt hoe het met me gaat.
Eigenlijk weet ik niet echt waarom ze dat doet, maar ik word best wel graag geknuffeld en al zeker door zo'n mooi meisje. Zoek er alsjeblieft niets achter, het geeft me gewoon een meer dan leuk gevoel. Het is echt niet meer dan dat. Toch toont het dat we meer dan gewone vrienden of kennissen zijn. Ik kan het niet anders uitleggen, maar hoop toch dat ik duidelijk ben. Niet iedereen geeft je een knuffel en je zou het bovendien ook niet van zomaar iedereen willen.
Het is een korte ontmoeting, enkel om me het zakje te brengen. Ze moet immers snel naar haar tante (of was het haar zus, die ik trouwens ook ken) en ze is al te laat. Snel draait ze zich om en terwijl ze huppelend terugstapt, roept ze dat we weldra eens moeten afspreken. En dan herinner ik me weer waarom we nog nooit iets hadden en eigenlijk nog nooit hebben afgesproken. Ik heb het dan over een romantische afspraak of zo, hé.
Ze is namelijk altijd en overal te laat, en daar kan ik niet tegen! Meer nog, ik ben zo'n sulletje dat er bij een afspraak altijd te vroeg zal zijn. Wij zouden dus niet overeenkomen, denk ik.
Maar wanneer ik me terug tegenover de iets oudere, verstandige dame zet, trek ik mijn wenkbrauwen omhoog omdat ze iets bizar zegt. Meer nog, het lijkt eerst zelfs wat seksistisch. In het begin zegt ze me dat mijn vriendin wel heel mooi is. Maar ze voegt er meteen aan toe dat zo'n mooie meisjes nooit gelukkig zijn. Onmiddellijk antwoord ik dat zo'n stelling me verbaast en dat zeg ik dan ook meteen: 'alleen mooie meisjes zijn ongelukkig, en dat geldt niet voor mooie jongens?'.
Hoewel haar reactie me zou moeten flatteren, vind ik het dus eerder seksistisch. Maar eigenlijk twijfel ik nog. In mijn hoofd en gedachten hoor ik daarom nog vaak hoe ze me kalm antwoordt met een vraag: 'Ben jij gelukkig dan?'. Mijn mond valt letterlijk open en ik weet niet wat zeggen. En jij?
Meer van Adil Fraihi