Fabrice Colin en Richard Guérineau
Victor De Raeymaeker
fictie
  • 623 keer bekeken
  • minuten leestijd
  • Reacties

Waardering

10 april 2023 Een stil geloof in engelen
Als je deze Graphic Novel openslaat blijkt ‘Een stil geloof in engelen’ een “Amerikaanse” strip te zijn. Het verhaal van de oorspronkelijke roman speelt zich af in één van die typische, vorige-eeuwse Amerikaanse plattelandsdorpen met houten huizen en schamele boerderijtjes, protestantse kerkdiensten met dominee, psalm-en-zang, mannen met blauwe overalls, vrouwen “Mam” met grote rokken en voorschootjes, een sheriff met ster en één dorpsgek.
Dat zijn gewoonlijk van die voorspelbare strips, met car-chase, één derde voor het einde en de ontknoping van het mysterie dank zij een stevige “fight out” en een goede dosis geweld.
Maar dan blijkt dat de schrijver van de roman, Ellory, een Brit is waarvan de verhalen 17 keer verworpen werden door de verschillende uitgeverijen omdat ze te “Amerikaaans” waren en die zouden niet verkopen. Tot ze plots een groot succes kenden met vertalingen wereldwijd…
Het hoofdpersonage, Joseph Vaughan, die ook een succesvol schrijver werd, blikt terug op gebeurtenissen die zijn jeugd in het dorp Augusta Fall, Georgia, verstoorden en die hem zijn hele volwassen leven zouden achtervolgen.
Het begint op de dag dat hij een weerloos Joods meisje ontdekt, verkracht, gemarteld en in stukken gehakt. Het is het begin van de oorlog en dus wordt Ghunter Kruger verdacht want hij is de enige Duitser in het dorp. Zijn huis wordt in brand gestoken. Het meisje is het eerste slachtoffer van een lange reeks die de politie nog lang machteloos zal maken en die het leven van de jonge Jozef voor altijd veranderen. “Zuivere en fragiele herinneringen vielen uiteen. Een leven weggerukt uit het leven.” Hij, het gevoelige kind, dromerig, altijd klaar om te helpen, zal herhaaldelijk geconfronteerd worden met dezelfde soort horror. En dus ontstaan er bij hem gevoelens van machteloosheid, schuld en onbegrip. “Je moet toch wat kunnen doen.”  Hij begint in engelen te geloven. Waarom zulke moorden? Waarom zo’n wreedheid en vooral wie kan tot zulke  daden in staat zijn?   
De dag van de eerste moord
Voor Jozef, zijn familie, zijn vrienden verandert alles. Angst, achterdocht en twijfel krijgen de gemeenschap in zijn greep en alsof dat nog niet, genoeg is, komt er nog meer dood bij kijken. Zijn vader sterft voortijdig. De jongen wordt behept met een voortdurende angst omdat hij de kinderen van het gebied niet kan beschermen, zijn kleine buurman komt om in een opzettelijk aangestoken brand, zijn moeder (die hij al met een buurman in bed betrapte) wordt waanzinnig.
Hij vormt met andere jongens een groepje dat er liefst ’s nachts op uittrekt om de moordenaar de snappen.
Zijn schooljuf ontdekt bij hem een schrijverstalent. Ze zet hem aan deel te nemen aan een schrijfwedstrijd “2000 woorden en niet meer” Hij wint niet, want “zijn stijl en vlotheid zijn die van een volwassene” en dus kan hij het verhaal niet zelf geschreven hebben. Later in het verhaal komt die juf bij hem op bezoek. Ze vrijen op het liedje en de muziek van van Chet Baker I fall in love too easily op een oude grammofoon. Zijn romantische relaties falen. Jaren later, wanneer de zaak eindelijk lijkt te zijn opgelost, besluit Joseph zijn leven te veranderen en naar New York te verhuizen om de naweeën van dit alles te vergeten.
Het grote, leidende thema van het boek is natuurlijk: “Wie zit er achter deze seriemoorden?” Om beurten komen weer andere “verdachten” voor het voetlicht. Een sterk, onderhuids gevoelen ontstaat dat de moordenaar wel eens hijzelf zou kunnen zijn…
Wanneer hij begrijpt dat de moordenaar nog steeds aan het werk is, heeft hij geen andere oplossing om aan zijn demonen te ontsnappen, terwijl de lijken van kinderen zich vermenigvuldigen, dan een onderzoek te hervatten dat hem blijft achtervolgen, om de echte dader te ontmaskeren...
Tot zijn vrouw wordt aangetroffen, in twee gesneden in hun appartement. Het is nu duidelijk dat hijzelf, bewust of onbewust, de moordenaar is.
Er volgt een rechtzaak met als vonnis net niet de doodstraf, maar “slechts” levenslang en een man in de gevangenis die het bijna opgeeft nog verder te denken, te leven, te zoeken.
Maar Joseph is schrijver en met de hulp van een vriend, blijft hij ’s nachts schrijven… De hoofdrol krijgt Joseph Vaughan, die een succesvol schrijver was geworden, of misschien toch, ongezien de seriemoordenaar, in wiens schaduw hij al bijna dertig jaar leeft.
Nog meer dan een roman noir perfect in elkaaar gestoken en met constante spanning, markeerde Only Silence toen al een datum in de geschiedenis van de thriller. Met deze duistere roman, zonder enige toegeving, toonde R. J. Ellory de kracht van zijn schrijven en de complexiteit van de emoties die hij in het spel wist te brengen.
En nu dan deze graphic novel die het allemaal tenminste even knap in beeld brengt, getekend door Richard Guérineau en Fabrice Colin. En met de gevat creatieve vertaling van Frits van der Heide.
Richard Guérineau geeft deze bewerking op zijn zachtst gezegd een picturaal tintje. Vanuit een stijl die we van hem kennen en die hij in de loop van de jaren heeft ontwikkeld, weet de kunstenaar deze thriller vakkundig realistisch neer te planten. Het landelijke Amerika van de jaren ’40 en het prachtige landschap dat hij indrukwekkende gedetailleerd stoffeert, de grote metropool. Net zoals de galerij van personages die hij zo zorgzaam animeert met het juiste gebaar, de juiste gelaatsuitdrukking, zonder ooit te overdrijven, de juiste, gevatte beweging, op de juiste plaats in de prent Je merkt dit niet meteen. Je kijkt toch “maar” naar een strip. Maar dan begin je je af te vragen waarom iedere plaat zo’n rust uitstraalt. Wat niet wil zeggen dat dat ook het geval is met het verloop van het verhaal, natuurlijk. Op dezelfde manier ontdek je pas na een tijdje de inkleuring. Op het eerste zicht heerst door het ganse album “slechts” een soort gedempt sepia met amper nu en dan de aanzet van wat groen, hoogstens drie pagina’s nachtelijk blauw, een bladzijde voorzichtig geluksgeel of schrijnend rood voor oorlog, de schokkende beelden van de lichaamsdelen na de moord, de uiteindelijke ontknoping die eindigt met twee schoten op de voorlaatste dubbele bladzijde…
Alles zo meesterlijk beheerst, iedere plaat is “af”, geen vouwtje uit de plaats, geen stofje of blaadje verkeerd. De plaat met de prachtige grote Banyanboom waarin de bende jongens zijn samengekomen, is gewoon een kunstwerk.
Banyanboom
Een sensationele bewerking, gemaakt door meesters in het vak en meer dan een eerbetoon is aan de originele roman. Een must read voor thrillerliefhebbers en graphic novel lezers die een goede strip weten te smaken.

Victor De Raeymaeker
Fabrice Colin en Richard Guérineau
Victor De Raeymaeker
fictie
-
_Victor De Raeymaeker - Recensent
Meer van Victor De Raeymaeker

_Van zelfde auteur

_Nieuwste recensies

Bekijk alle nieuwe recensies