2 mei 2023
Met de wind mee
Een unieke fietstocht door Europa
Gisteren vloog ik met wind mee naar het containerpark en zwoegde tegen de wind in terug naar huis. Wat een verschil!
Wind in de rug
Hoe vreemd het uitgangspunt van deze fietstocht ook mag lijken, iedereen die fietst heeft aan den lijve ondervonden dat de planning van Deboot nog niet zo gek is: elke dag zal hij zijn tocht aan de windrichting aanpassen. Na tochten door Amerika en Oceanië, wil hij Europa gaan verkennen: hij vertrekt gewoon thuis voor de deur! Ook van deze tocht wordt een televisieprogramma gemaakt. Bovendien heeft hij vóór en achter op de fiets een camera gemonteerd. Hij wil 100 km per dag afleggen en slapen waar het hem uitkomt, desnoods in een tentje. Onderweg wil hij halthouden waar het hem uitkomt en een babbeltje slaan met wie hij ook tegenkomt.
Hoe vreemd het uitgangspunt van deze fietstocht ook mag lijken, iedereen die fietst heeft aan den lijve ondervonden dat de planning van Deboot nog niet zo gek is: elke dag zal hij zijn tocht aan de windrichting aanpassen. Na tochten door Amerika en Oceanië, wil hij Europa gaan verkennen: hij vertrekt gewoon thuis voor de deur! Ook van deze tocht wordt een televisieprogramma gemaakt. Bovendien heeft hij vóór en achter op de fiets een camera gemonteerd. Hij wil 100 km per dag afleggen en slapen waar het hem uitkomt, desnoods in een tentje. Onderweg wil hij halthouden waar het hem uitkomt en een babbeltje slaan met wie hij ook tegenkomt.
Resultaat
Het is een mooi televisieprogramma geworden en een plezierig boek met vele foto's. Hij heeft gesprekken met tal van mensen die hun verhaal doen zonder al te veel te letten op de camera. Wouter stelt de juiste vragen en lijkt af en toe zelfs een therapeut. De natuur wordt beschreven als die de moeite waard is, maar het gaat toch meer over heel gewone mensen. Op de meeste foto's staat hijzelf, dan het landschap en naarmate hij verder van huis is, zien we ook de mensen die hij tegenkomt. Op amper een maand tijd bezoekt hij 10 landen.
Het is een mooi televisieprogramma geworden en een plezierig boek met vele foto's. Hij heeft gesprekken met tal van mensen die hun verhaal doen zonder al te veel te letten op de camera. Wouter stelt de juiste vragen en lijkt af en toe zelfs een therapeut. De natuur wordt beschreven als die de moeite waard is, maar het gaat toch meer over heel gewone mensen. Op de meeste foto's staat hijzelf, dan het landschap en naarmate hij verder van huis is, zien we ook de mensen die hij tegenkomt. Op amper een maand tijd bezoekt hij 10 landen.
Toeval
Je zou kunnen zeggen dat het toeval bepaalt waarheen hij rijdt, met wie hij praat en waar hij eet en slaapt. Bijvoorbeeld: op dag 1 zet hij zijn tentje op in de Kalmthoutse heide, op dag 2 rijdt hij de Nederlandse grens over, maar op dag drie stuurt "de gekke wind" hem weer naar België, waar hij onderdak krijgt bij een bijzonder gastvrij Limburgs gezin. Vanaf dan waait de wind meestal uit noordwestelijke richting en belandt hij in Kroatië. Vervolgens duwt een overwegend westelijke wind hem naar Hongarije, waar de tocht - zoals gepland - stopt op dag 30.
Elke dag moet opnieuw ingepland worden, dus zie je op verschillende foto's Wouter gebogen over een wegenkaart, met de telefoon in de aanslag. In het boek komt de cameraploeg weinig of niet aan bod. Soms maken de mensen die hij tegenkomt een opmerking over de filmploeg of - zo lezen we - zeggen ze kortaf dat ze niet gefilmd willen worden.
Je zou kunnen zeggen dat het toeval bepaalt waarheen hij rijdt, met wie hij praat en waar hij eet en slaapt. Bijvoorbeeld: op dag 1 zet hij zijn tentje op in de Kalmthoutse heide, op dag 2 rijdt hij de Nederlandse grens over, maar op dag drie stuurt "de gekke wind" hem weer naar België, waar hij onderdak krijgt bij een bijzonder gastvrij Limburgs gezin. Vanaf dan waait de wind meestal uit noordwestelijke richting en belandt hij in Kroatië. Vervolgens duwt een overwegend westelijke wind hem naar Hongarije, waar de tocht - zoals gepland - stopt op dag 30.
Elke dag moet opnieuw ingepland worden, dus zie je op verschillende foto's Wouter gebogen over een wegenkaart, met de telefoon in de aanslag. In het boek komt de cameraploeg weinig of niet aan bod. Soms maken de mensen die hij tegenkomt een opmerking over de filmploeg of - zo lezen we - zeggen ze kortaf dat ze niet gefilmd willen worden.
Uitzending op TV1 versus het boek
Elke donderdag kan je hem volgen op Eén omstreeks 20.40 u en ook nog op VRT max. Op 40 minuten worden meestal twee dagen gepresenteerd. Op p. 49 schrijft hij dat de helft van het opgenomen materiaal in de prullenbak verdwijnt. Hij zoekt samen met de monteur naar een weldoordachte "mix van humor en ernst, van beleving op de fiets en mooie ontmoetingen." Toch blijft het de moeite waard om het boek te lezen. Een goede reden is de prettige schrijfstijl: het gewone Nederlands voor de conversaties, een meer literaire aanpak bij de beschrijvingen en bedenkingen. Hij benadert iedereen en alles met respect. Zo noemt hij zichzelf een atheïst, maar stopt toch bij de Lourdesgrot in Oostakker en luistert daar naar het verrassende verhaal van een trouwe bedevaarder. De verhalen zijn niet altijd vrolijk. Soms knoopt hij in het boek er zijn eigen bedenkingen aan vast, iets wat in het tv-programma minder mogelijk is. Hij schrijft dat niet alle interessante verhalen de uitzending gehaald hebben en dat hij blij is dat hij ze in dit boek kan optekenen.
Elke donderdag kan je hem volgen op Eén omstreeks 20.40 u en ook nog op VRT max. Op 40 minuten worden meestal twee dagen gepresenteerd. Op p. 49 schrijft hij dat de helft van het opgenomen materiaal in de prullenbak verdwijnt. Hij zoekt samen met de monteur naar een weldoordachte "mix van humor en ernst, van beleving op de fiets en mooie ontmoetingen." Toch blijft het de moeite waard om het boek te lezen. Een goede reden is de prettige schrijfstijl: het gewone Nederlands voor de conversaties, een meer literaire aanpak bij de beschrijvingen en bedenkingen. Hij benadert iedereen en alles met respect. Zo noemt hij zichzelf een atheïst, maar stopt toch bij de Lourdesgrot in Oostakker en luistert daar naar het verrassende verhaal van een trouwe bedevaarder. De verhalen zijn niet altijd vrolijk. Soms knoopt hij in het boek er zijn eigen bedenkingen aan vast, iets wat in het tv-programma minder mogelijk is. Hij schrijft dat niet alle interessante verhalen de uitzending gehaald hebben en dat hij blij is dat hij ze in dit boek kan optekenen.
Kaarten
Op de 4de en 5de pagina zien we zijn reisroute, op de laatste bladzijden staat de kaart van Europa met de uitnodiging: "laat de wind je de weg wijzen". Een beetje spijtig dat die bladzijden elkaar overlappen en een vijftal vlaggetjes onherkenbaar zijn.
Gerda Sterk
Meer van Gerda Sterk
Op de 4de en 5de pagina zien we zijn reisroute, op de laatste bladzijden staat de kaart van Europa met de uitnodiging: "laat de wind je de weg wijzen". Een beetje spijtig dat die bladzijden elkaar overlappen en een vijftal vlaggetjes onherkenbaar zijn.
Gerda Sterk
