1 november 2023
Het land van Onverwagt. De zoektocht naar mijn voorouders en mijn roots.
Sergio Vyent is een Nederlandse TV-persoonlijkheid, theatermaker en schrijver. Hij is geboren in Amsterdam uit Surinaamse ouders. Zijn vader zou nogal een einzelgänger geweest zijn en was reeds vóór zijn geboorte uit het beeld verdwenen. Zijn moeder bouwde een carrière op als achtergrondzangeres bij een of andere band en besteedde geen aandacht aan haar kinderen. Zo werden Sergio en zijn zuster geplaatst, eerst in een tehuis, daarna bij een stiefvader en tenslotte bij een pleeggezin in Waalre, waar hij een redelijk normale jeugd had.
Zo was er geen hechte band met zijn ouders. Zijn vader heeft hij praktisch nooit gezien en de weinige ontmoetingen met zijn moeder, ook op latere leeftijd, verliepen stroef. Het lukte niet om nader tot elkaar te komen. Zijn moeder is nooit een echte moeder voor hem geweest.
In 2021 overleed zij in Paramaribo. Hij nam onmiddellijk het vliegtuig naar Suriname om haar uitvaart te regelen. Hij wou duidelijk maken: “Jij bent er misschien niet voor mij geweest, maar ik ben er wel voor jou”.
In Suriname ontmoette hij familieleden die hem volslagen onbekend waren. Uit de confrontatie met zijn familie en met de overweldigende natuur van Suriname groeide het belang te weten wie zijn voorouders waren. Niet zozeer voor hemzelf, maar vooral voor zijn kinderen. Hij wilde niet dat zij hun roots niet kenden, in het duister zouden tasten omtrent hun familie, zoals hij moest doen. Hij wilde dat zij zouden weten waar zij vandaan kwamen.
De auteur is daarbij geen alleenstaand geval. Vele Nederlanders van Surinaamse afkomst delen die verzuchting. Zij willen weten van wie zij afstammen. Waren hun voorouders tot slaafgemaakten of stonden zij aan de zijde van de plantage eigenaars? In het boek “Wie zijn mijn voorouders” (Uitgeverij Atlas Contact) laten de auteurs Ianthe Sahadat, Elsbeth Stoker en Fleur de Weerd negen personen van Surinaamse afkomst een zoektocht ondernemen naar hun identiteit. Nadere informatie omtrent hun afkomst leeft ook bij geadopteerden, natuurlijke kinderen en vluchtelingen.
De schrijver had niet de bedoeling een sluitende stamboom op te maken van zijn familie aan vaders- en moederszijde, die terug ging naar hun aankomst in Suriname. Hij wilde niet zo ver teruggaan in de tijd, wel zijn directe familie vinden en hun verhalen delen.
Na de afschaffing van de slavernij in 1863 dienden de tot slaafgemaak- ten een eigen leven op te bouwen. Samen met andere families is de familie Vyent er in geslaagd de plantage aan te kopen waaraan zij als slaaf verbonden waren. De plantage “Onverwagt” is nog steeds in het bezit van hun nakomelingen en de schrijver is ook eigenaar van een perceel ervan.
De auteur is getroffen door de solidariteit onder zijn familieleden en de andere eigenaars van deze plantage. Het heeft hem ertoe aangezet het verhaal van zijn voorvaderen te reconstrueren en het verder te vertellen in de hoop dat het niet vergeten wordt. Want “wie zijn verleden niet kent kan het heden niet begrijpen en niet bouwen aan zijn toekomst”.
Sergio Vyent kadert deze zoektocht in zijn eigen ontwikkeling van instellingskind tot succesrijke TV-persoonlijkheid. Dit liep niet steeds van een leien dakje: het verliep met van vallen en opstaan. Met kennis van deze achtergrond beseft de lezer hoe belangrijk het voor hem was zijn familie te ontdekken, eenmaal zijn moeder overleden was. Hij was nu een echte wees. Zo leerde hij een warme familie kennen, waar hij met vreugde begroet werd en zonder enig voorbehoud aanvaard werd.
Sergio Vyent kadert deze zoektocht in zijn eigen ontwikkeling van instellingskind tot succesrijke TV-persoonlijkheid. Dit liep niet steeds van een leien dakje: het verliep met van vallen en opstaan. Met kennis van deze achtergrond beseft de lezer hoe belangrijk het voor hem was zijn familie te ontdekken, eenmaal zijn moeder overleden was. Hij was nu een echte wees. Zo leerde hij een warme familie kennen, waar hij met vreugde begroet werd en zonder enig voorbehoud aanvaard werd.
Wie in een “normaal” gezin opgevoed werd, beseft niet steeds hoe zwaar kinderen het hebben, die deze luxe niet gekend hebben. Hoe zij moeten omgaan met het trauma van verlating en verstoting. Hoe belangrijk de kennis van hun afkomst dan is, te weten waar zij vandaan komen en dat er toch een familie is waar zij welkom zijn. Dit boek zal daar zeker toe bijdragen.
Ignace Claessens
Meer van Ignace Claessens
Ignace Claessens
