26 juni 2025
Tales from the Southwest
In 1956 draait Jack Kerouac een lange rol papier in zijn typemachine en typt in een roes van alcohol, sigaretten, drugs en maniakaal enthousiasme zijn reisavonturen. In On the road beschrijft Kerouac de capriolen van zijn excentrieke vriend Neil Cassady die niet in het keurslijf van burgerlijk Amerika past. De vagebonden liften door de VS. Ze zijn levenslustig maar ook egocentrisch en hebben schijt aan alles. ‘Ik Jan Cremer’ past ook in dit genre. Braver, maar prachtig geschreven, is de debuutroman van Cees Nooteboom ‘Philip en de anderen’ uit 1956. Het zijn jongemannen die op zoek zijn naar avontuur, die zich willen bevrijden van het burgerlijke keurslijf, die nieuwsgierig zijn naar wat zich achter de horizon afspeelt.
Deze literaire associaties bedacht ik toen ik luisterde naar het debuutalbum Tales from the Southwest van singer-songwriter Bart Collard. Dit album is het muzikale verslag van een road trip door het zuidwesten van de Verenigde Staten. Het album opent met het geluid van Lower Yosemite Falls. Bart trekt met zijn geliefde, hun dochter en zijn gitaar in een huurauto door Amerika. Onderweg laat hij zich inspireren en werkt hij aan zijn songs.
Wat is de aantrekkingskracht van Amerikaanse highways? ‘Liedjes uit Flevopolder’ klinkt minder romantisch. Zoals kunstenaars zich tot culturele hotspots aangetrokken voelen (waar is die culturele hotspot vandaag de dag?), acteurs en pornografen naar Hollywood trekken, zo voelen Europeanen zich aangetrokken tot legendarische road trips langs Los Angeles, San Francisco, Yosemite National Park, Las Vegas.
There was nowhere to go but everywhere, so just keep on rolling under the stars.
Jack Kerouac
Collard bezingt in Hey Blonde Beauty de vrouwen in Las Vegas. Hij zingt een ballade over de jonge vrouwen die zich vastklampen aan de rijkaards die in het casino strooien met geld. Een pragmatische uitruil tussen geld en een bekoorlijk lichaam.
Better man, over een verwarde dakloze man, maakt indruk. In het rijke Amerika is er weinig sociaal vangnet. Als je niet mee kunt komen in de rat race val je hard op het beton van de stoep.
Het slotnummer op het album is een prima cover van Bruce Springsteens Cadillac Ranch – aangekondigd door het hoge stemmetje van de dochter.
Better man, over een verwarde dakloze man, maakt indruk. In het rijke Amerika is er weinig sociaal vangnet. Als je niet mee kunt komen in de rat race val je hard op het beton van de stoep.
Het slotnummer op het album is een prima cover van Bruce Springsteens Cadillac Ranch – aangekondigd door het hoge stemmetje van de dochter.
Collard is een coronakunstenaar. Hij heeft tijdens corona geleerd gitaar te spelen en te zingen. Hij timmert aan de weg. Dit album is een goed begin. Wellicht kan hij eens een elektrische gitaar oppakken, zoals ook Bob Dylan dat deed. Meer instrumenten – een band erbij – zou de muziek ten goede kunnen komen. Collards songs zijn heerlijk humanistisch en beschaafd. Liedteksten blijken niet altijd totaal uit de ban te hoeven springen van onbeschaafdheid. Hoe zou het zijn als Collard eens met wat borrels op gaat zingen en voluit gaat?
Collard reisde naar de VS voor een roadtrip en maakt rake observaties. De muziek loopt prima. Zou hij het aandurven om ook eens vanuit zijn omgeving te schrijven en zingen? Er zijn hier ook snelwegen: neem de A28. Er zijn de daklozen op Amsterdam Centraal. Er is Park de Hoge Veluwe. Bezing Oerol. Bezing de vrijheid van de Lage Landen. Zing een cover van Golden Earring. En voilà: Tales from the Low Countries.
Floris van den Berg
Floris van den Berg
Het album Tales from the Southwest is (nog) niet verschenen op Spotify. Het album is verkrijgbaar als fraai uitgegeven CD. Een gesigneerd exemplaar is te verkrijgen voor 15 Euro via [email protected] voor 15 Euro (exclusief verzendkosten).
Stukje beluisteren?
https://open.spotify.com/artist/7iwuS61rJM9RAh2M5XGzt8?si=NF6UmxR_TmKfCeHoHOFXcA
Meer van Floris van den Berg
Stukje beluisteren?
https://open.spotify.com/artist/7iwuS61rJM9RAh2M5XGzt8?si=NF6UmxR_TmKfCeHoHOFXcA
