17 december 2020
Sinisterie – Over de discriminatie van linkshandigen
Onderzoek* leert dat ruim 50% van de linkshandigen al te maken heeft gehad met geweld en/of discriminatie. Linkshandigen die onverwacht nood hebben aan een schaar, weten dat achter elke hoek een micro-agressie loert, want de schaar die een verdrukkende meerderheid hen te leen zal geven, zal steeds weer opnieuw geïnspireerd zijn op La Fontaine: knippen zal even goed lukken als het de ooievaar lukte te eten uit het soepbord van de vos.
Er bestaan ondertussen 'scharen voor linkshandigen', maar dat is niet meer dan tokenism, want het lijkt dan alsof het om een hulpmiddel voor een handicap gaat, te vergelijken met een rolstoel (overigens hebben rolstoelmensen evenmin een handicap, ze zijn gewoon andersmobiel). Woordvoerd(st)ers van het Actiecomité Links Boven (AcCoLiBo) pleiten dan ook voor een dexterneutrale term die het achterhaalde en rechtsklinkende woord 'schaar' kan vervangen. De ambidextere mens is geneigd zich daarbij aan te sluiten, vermits zhij (sic) zich liever noch voor de kar van links, noch voor die van rechts laat spannen. Dat is minder evident dan het lijkt, want ambidexteriteit kan zichzelf bepalen als een minderheid binnen de linkshandigheid of als minderheid binnen de rechtse meerderheid. Zich aansluiten bij het AcCoLiBo leek evenwel handig, al was het maar omdat de verenigde stem van alle minderheden meer kans maakt de systemische oppressie door de rechtse meerderheid te overwinnen. Vergeten we ondertussen niet dat het woord 'sinister' afkomstig is van het Latijnse woord voor 'links' en dat het hoog tijd wordt om komaf te maken met discriminatie die steunt op antiek imperialisme.
Het linkshandige activisme krijgt volop steun van het Intersectioneel Samenwerkingsfront (IS) dat het al lang gehad heeft met een taal die vooral gesproken wordt door witte rechtshandige hetero cismannen met grijs haar (WRHCMGH). Leden van IS verhinderden zo onlangs een tennistornooi, ingericht door een vereniging met onmiskenbare WRHCMGH-roots omdat er enkel met rechtshandige rackets zou worden gespeeld. Dat de opslag afwisselend links en rechts gegeven wordt, werd afgedaan als gaslichting dat de call-out niet kon verhinderen. De canceling van het tornooi was bovendien een extra overwinning omdat het aantal deelneemsters van kleur net onder hun (sic) percentage van de bevolking lag, terwijl er veeleer gedacht moet worden aan positieve discriminatie om het nieuwe, oprukkende kolonialisme terug in de kooi te krijgen. De inrichtende persoon van het tornooi heeft zich ondertussen omstandig geëxcuseerd op Twitter en andere informatiebronnen, wat niet heeft verhinderd dat zhij onder druk van diezelfde sociale media ontslagen werd uit al hun sociale functies.
Het steeds luider klinkende protest voor een meer inclusieve samenleving heeft het beleid wakker geschud. Altijd bereid om met minderheden een meerderheid te behalen hebben een aantal politici een lans gebroken voor de oprichting van de RIT (Raad voor Inclusief Taalgebruik). Een wat oudere senator pleitte zelfs voor het daadwerkelijk beboeten van taalgebruik dat kwetsend zou kunnen overkomen bij een of meerdere minderheden. De lange mars die de minderheden nog moeten maken door al onze instellingen is nog lang, maar — om af te sluiten met een icoon van deugdelijk taalgebruik — het komt allemaal goed.
*Eigen onderzoek uitgevoerd in de vriendenkring via telefonische enquête.
Meer van Nick De Clippel