29 oktober 2023
De wiegjes van Lebensborn. Seksualiteit, voortplanting en kinderroof in het Derde Rijk.
Eric Bauwens is vooral bekend als auteur van enkele biografieën van eminente Gentenaars waaronder Edward Anseele. In 2021 volgde “Het Adelaarsjong” over het tragische leven van de zoon van Napoleon. Van jongs af werd Bauwens geboeid door militaire geschiedenis. Het besproken werk sluit daar naadloos op aan.
De studie plantenkunde van SS-leider Heinrich Himmler inspireerde hem tot veredeling van de menselijke soort zoals dit met gewassen gebeurt. “Lebensborn” was zijn project. Doorheen de geschiedenis is er een streven naar de creatie van de perfecte mens. Socrates was al voorstander van een kweekmethode waarbij “de beste mannen zoveel mogelijk met de beste vrouwen moeten omgaan”.
Nazi-Duitsland gaf met “Deutsche Gründlichkeit” vorm aan deze gedachte. Het Arische ras, afstammend van de Vikingen, is superieur. Germanen met zuiver bloed moesten elkaar bevruchten en dit goede Arische bloed mocht niet besmet worden door de omgang met minderwaardige rassen. Het Germaanse ras moest zuiver blijven. Rasvermenging was uitgesloten en werd zelfs strafbaar. Deze raszuiveren dienden zoveel mogelijk kinderen te verwekken om te vermijden dat de gezinnen van zieken, armen, ongeschoolden hen zouden overvleugelen.
Criminelen, zwak begaafden, krankzinnigen en mensen met een erfelijke ziekte mochten zich niet meer voortplanten. Zij mochten niet huwen en moesten zo nodig onvruchtbaar gemaakt worden. Zieke, zwakke en gehandicapte mensen werden om hun bestwil geëuthanaseerd.
Himmlers SS moest uitgroeien tot een elitekorps. Enkel zuivere Ariërs konden toetreden. De SS was het levende bewijs van de superioriteit van het Noorse bloed. Hij voorzag dat in de oorlog vele SS’ers zouden sneuvelen vooraleer ze zich voortgeplant hadden en zijn korps zou uitsterven. Aangezien geen enkele druppel kostbaar Germaans bloed mocht verloren gaan moesten zij kinderen verwekken vooraleer ten strijde te trekken.
Om tegemoet te komen aan deze bezorgdheid werd in 1935 Lebensborn opgericht voor opvang en ondersteuning van ongehuwde moeders en zwangere maîtresses van SS’ers. Om te vermijden dat deze vrouwen hun toevlucht tot clandestiene abortus zouden nemen en er kostbare nakomelingen verloren zouden gaan, kregen zij de gelegenheid in alle discretie en omringd door de beste zorgen te bevallen in speciale centra. De eerste centra werden opgericht in Duitsland en later ook in de bezette gebieden. In ons land werd dit het Heim Ardennen in Wégimont bij Luik.
De Nazi’s beperkten zich niet tot het fokken van zuiver Arische nakomelingen. In de bezette gebieden gingen zij over tot regelrechte kinderroof. In Polen werden de kinderen stelselmatig gescreend op een Germaans uiterlijk. Blonde kinderen met blauwe ogen waren niet veilig. Zij werden onttrokken aan hun ouders en naar Duitsland overgebracht waar zij tot echte Duitsers opgevoed werden.
De geschiedenis herhaalt zich overigens. Kinderroof is van alle tijden. Anno 2023 kidnapt Rusland Oekraïense kinderen om ze te “russificeren”. Tot op heden zouden er ongeveer 260.000 kinderen bij Russische gezinnen, verspreid over Rusland, ondergebracht zijn om ze tot “goede Russen” herop te voeden.
De auteur heeft zich bijzonder goed gedocumenteerd. Hij brengt ons de geschiedenis van Lebensborn wars van elke sensatiezucht. Hij maakt komaf met de voorstelling, in verschillende goedkope romans en filmpjes, van deze tehuizen als luxe bordelen waar verdienstelijke en zorgvuldig geselecteerde SS-officieren hun lusten mochten botvieren op grote, blonde, atletisch gebouwde, jonge meisjes van de Bund Deutsches Mädel om het superieure ras in stand te houden.
Door persoonlijke verhalen te combineren met historische feiten blijft de lezer geboeid. Hij heeft ook aandacht voor het lot van de aldaar geboren en verwekte kinderen eenmaal het Derde Rijk gevallen was en voor de zoektocht naar hun identiteit. Lange tijd werd daar geen aandacht aan besteed. Zij zijn en blijven weerloze slachtoffers van de utopie van de perfecte mens.
De schrijver geeft blijk van een grondige kennis en benadert dit gevoelige onderwerp zonder zucht naar goedkope sensatie. Hij verdient daarvoor een dikke proficiat en mag mij voortaan tot zijn lezers rekenen.
Ignace Claessens
Meer van Ignace Claessens
Ignace Claessens
