Alan Downs
Michel Ackaert
Non-fictie
  • 2558 keer bekeken
  • minuten leestijd
  • Reacties

Waardering

6 mei 2020 Fluwelen woede
Alans Downs is een klinisch psycholoog die werkt met DBT (Dialectical Behavior Therapy). In zijn privépraktijk in Los Angeles heeft hij meer dan 25 jaar ervaring met het bijstaan van individuen en koppels. Zélf homoseksueel en daarenboven Hiv-positief is hij een graag geziene gast op conferenties, workshops en bij de media.
Opgroeien is al zwaar genoeg, voor iedereen. Homo’s hebben dubbel werk te verrichten, omdat we opgroeien met een stigma. Een stigma dat op jonge leeftijd naar binnen kruipt en in stilte vreet aan je eigenwaarde.’ (A. Downs)
Die bekendheid heeft vooral veel te maken met zijn publicaties over wat er omgaat bij homoseksuele mannen. Hij analyseert en ontleedt zowat elk stadium van het niet altijd zo makkelijk leven van de man die op mannen valt. Vanaf de meestal scheefgegroeide relatie tussen de jongeman en zijn vader, het moeizaam uit de kast komen. Hij bekijkt vooral ook waarom wij, “de anderen”, als buitenstaanders zo vaak vervallen in clichés. Zo krijgt het boek Fluwelen woede, tijdens de beschrijving van die diverse stadia, langzaam vorm.
‘Als je rondkijkt kun je er niet omheen dat we een gewond clubje zijn. Op de een of andere manier levert het leven dat we leiden ons weinig psychische en emotionele vervulling op. In plaats daarvan lijken we meer te worstelen, meer te lijden en meer te willen. Het homoleven voldoet niet aan onze verwachtingen.’ (A. Downs)
Vanuit zijn therapieën en gesprekken met talloze soms hopeloze mannen en koppels zoekt hij naar het hoe en waarom. Waarom homo’s van alle leeftijden steeds op zoek gaan naar het onbereikbare in hun soms vluchtige relaties, excessen en te hoge ambities tijdens een leven dat hen soms heel zwaar valt. De zelfmoordcijfers, vier maal zo hoog als bij heteromannen, liegen er niet om, en weinig koppels houden het lang vol. Sommigen gaan zelfs zo ver in seksverslavingen en druggebruik dat het voor henzelf en hun veelvuldig wisselende partners levensgevaarlijk wordt. Een getuige, anoniem uiteraard, beweert dat hij zelfs opgelucht was dat hij Hiv-positief testte. Hij hoorde er plots ook bij. Hallucinant!
Het boek Fluwelen woede wordt geprezen maar ook verguisd door zowel hetero’s als homo’s. Op de werkvloer, in de familie en soms zelfs in ons eigen gezin zijn er wel eens mensen die een andere seksuele geaardheid hebben. Een zoon of dochter, een vriend, een goede collega, het maakt niks uit; we leven in een maatschappij waar dat helemaal geen probleem zou mogen zijn. Dat dacht ik toch, en ikzelf aanzie iedereen niet als gelijk maar zeker wel als gelijkwaardig. Ik was dus toch een beetje verbaasd na het lezen van dit standaardwerk dat er toch nog een lange weg af te leggen is en dat die weg vooral voor hij of zij die anders is niet zo eenvoudig ligt. Het is helemaal geen pretje om een volwaardig gelukkig leven te leiden als je ‘zo’ bent. Sterker nog, velen hadden het zelfs liever anders gehad.
‘Vrijwel alle homo’s met wie ik werk zijn het over één ding eens: hoezeer de samenleving hen ook accepteert, het is nog steeds heel moeilijk om een homoseksuele man en tegelijk oprecht gelukkig te zijn. We hebben misschien veel bereikt, maar er ontbreekt nog iets wezenlijks.’ (A. Downs)

Het werk is al eens te klinisch-psychologisch van opzet, maar is door de vele pakkende getuigenissen toch een aanrader voor iedereen die beter wil begrijpen. Dat begrijpen hoeft helemaal niet enkel en alleen te gelden voor heteromannen en –vrouwen, maar vooral ook door homo’s die al een keer durven ontsteken in een fluwelen woede zonder te weten wat daarvan de oorzaak is.
‘Ons leven is duidelijk ietwat over de top. Jaren geleden, toen ik dit voor het eerst opmerkte, begon ik mezelf af te vragen waarom.  Waarom worden we over de top omdat we van mannen houden?’ (A. Downs)

Zelfs Alan Downs weet daarop het antwoord niet!
Mijn boekexemplaar gaat zeker zo snel mogelijk naar iemand die daar duidelijk behoefte aan heeft. En eigenlijk: dat laatste gaat niet enkel op voor deze persoon, maar voor velen, als ik goed om me heen kijk…

Ik draag deze recensie graag op aan iemand die heel veel betekent voor mijn dochter en die voor een groot stuk meegeholpen heeft tijdens haar weg van kind naar volwassene.
Alan Downs
Michel Ackaert
Non-fictie
Michel Ackaert (1957) was cipier in de gevangenis van Brugge. Publiceerde reisverslagen, opiniestukken, recensies en een boek over menswaardige detentie ‘Seks in de gevangenis’.
_Michel Ackaert Recensent, reiziger, vrijwilliger en cultuurfanaat
Meer van Michel Ackaert

_Van zelfde auteur

_Nieuwste recensies

Bekijk alle nieuwe recensies