Ali Rizvi
Michel Ackaert
Non-fictie
  • 3356 keer bekeken
  • minuten leestijd
  • Reacties

Waardering

20 november 2018 De Atheïstische moslim. Een weg naar geloof en rede.
Het zat er aan te komen en het was onvermijdelijk. Na een eerste (mislukte) poging tijdens de Arabische lente stonden jongeren, intellectuelen, denkers en zelfs doodgewone mensen uit die gemeenschappen die voorheen leefden onder de knoet van door het Westen gesteunde dictators op en stelden vooral alles in vraag. Dit mislukte dikwijls, want het machtsvacuüm werd nadien gretig opgevuld door fundamentalisten en jihadisten.
Ali Rizvi, ex-moslim, atheïst, arts en oncologisch patholoog: “Geloof is geen deugd. Geloof betekent buitenissige zaken zonder een spoor van bewijs voor waar aannemen, alleen omdat iemand eeuwen geleden heeft gezegd dat we dat moeten. Het legt het intellect aan de ketting en bezoedelt het geweten.”
Ali Rizvi is niet van de minste. Hij werd geboren in Pakistan als sjiitische moslim met hoogopgeleide ouders. De loopbaan van zijn ouders bracht hem naar Saoedi-Arabië, de internationale scholen met door de staat gecontroleerd leerprogramma, de Aga Khan universiteit in Pakistan met daartegenover heel liberale opvattingen en vooral alweer heel veel vragen. Hij ervaart de religie als kind meer als een cultureel verschijnsel, maar zijn interesse voor de wetenschappen, geneeskunde en enkele grote denkers zoals Richard Dawkins (‘God als misvatting’) leiden hem richting atheïsme. Zonder onderscheid of voorkeur analyseert hij de Heilige boeken van de abrahamitische religies, met vooral het vergrootglas opgezet betreffende de verzen en wetten die vol staan met haat, afkeer en onderdrukking van in de eerste plaats ... de vrouw.
Het spreekt vanzelf dat hij als voormalig moslim vooral de Koran en de Hadith onder de loep neemt. Dat doet hij minutieus en steeds komt hij tot dezelfde conclusie: dat de verzen en wetten vooral oproepen tot geweld, afkeer van de ‘andere’ en onderdrukking. Dat is dan ook precies het doel ervan: onderwerping. Hij weet ook dat de doorsnee moslim daarentegen precies wil leven zoals de doorsnee ongelovige - met dezelfde normen en waarden; een gelukkig leven leiden dus zonder zorgen en evenveel genieten van vooruitgang, gelijkheid en respect.
Rizvi wordt na hoogoplopende ruzies met geloofsgenoten geregeld stiekem door de kinderen van deze volwassenen gecontacteerd, die hem dan steeds om steun vragen. Hij legt de vinger op de wonde, en dat is volgens hem zeker niét wat het Westen zichzelf voorliegt. Het Westen dat steeds het waarom van aanslagen en conflicten in de eerste plaats zoekt bij gemiste kansen, oude vetes, achterstelling, werkloosheid en racisme. Sommige aanslagplegers zijn overigens hoogopgeleide jongeren met goede toekomstperspectieven.
Neen, ondanks de nobele bedoelingen van liberale strekkingen en heel veel (foute) verklaringen en/of zelfbeschuldigingen van goedmenende niet-gelovigen in het Westen, bewijst deze man dat de islam helemààl niet vredelievend is. Dat religie an sich de hoofdoorzaak is van alle kwaad. Komt hij bovendien meteen tot de conclusie dat de Heilige boeken, en vooral de onfeilbaarheid van de schrijver(s) ervan, ontegensprekelijk mensenwerk is. Hij leunt bijgevolg dicht aan bij de ideeën van Spinoza en de Verlichting.
Het ideaal dat ik als rationalist voor ogen heb, is dat van een waarlijk verlichte wereld, volkomen bevrijd van religie en bijgeloof en in dat opzicht wijk ik enigszins af van mijn hervormingsgezinde vrienden en familieleden, van wie de meesten gelovig zijn. Vanuit dit perspectief geloof ik dat elk mogelijk pad naar Verlichting in de moslimwereld in elk geval de volgende vier stappen moet omvatten: 1. Afwijzing van de Schriftuurlijke onfeilbaarheid. 2. Hervorming. 3. Secularisme. 4. Verlichting”
Is hij alleen? Neen, en dat bewijzen heel wat clandestiene tweets van jonge ex-moslims die soms grappig, maar dikwijls ook heel tragisch vertellen “Waarom of Because!” 

Enkele voorbeelden:

#ExMuslimBecause ik weet dat mijn vrouw-zijn me niet minder maakt. Ik zou niet achter mannen hoeven te bidden, of van hen gescheiden moeten zijn.

#ExMuslimBecause ik ter dood veroordeeld zou zijn als ik in Saoedi-Arabië als afvallige was komen te staan.

#ExMuslimBecause ik geen gruwel ben vanwege mijn homoseksualiteit.

#ExMuslimBecause mijn eigen moeder me vertelde dat ik gedood zou moeten worden omdat ik niet hetzelfde geloofde als zij.

#ExMuslimBecause de Koran in mijn ogen literatuur is die door mensen werd geschreven. We moeten nog ontdekken door wie.

#ExMuslimBecause ik om de waarheid geef.

#ExMuslimBecause vrouwenhaat, homofobie, het stenigen van mensen en het doden van afvalligen niet plotseling ‘respectabel’ worden wanneer ze in een Heilig boek zijn gezet.

#ExMuslimBecause … ik een #Saudi ben … dat zegt genoeg…

Kwam een aantal keren voor en waarom niet, ook eens grappig:

#ExMuslimBecause Bacon – Wat voor andere reden zou er kunnen zijn?
Dit boek, niet altijd eenvoudig om te lezen vanwege de vele verwijzingen naar juist dié verzen en uittreksels uit de Heilige boeken die omwille van hun oubolligheid en stijl aantonen dat ze niet meer van onze tijd zijn, en in heel veel gevallen zelfs misdadig zijn, is een must voor iedere ex-moslim, christen of jood. Het maakt niet uit wie! Op gevaar van (heel onterecht) islamofoob genoemd te worden, want ik tel gelukkig heel wat ruimdenkende moslims onder mijn vrienden, die wellicht - in stilte - ook gelijkgezind zijn en wie weet zelfs atheïstisch. Zijn zij misdadig?
De profeet huwt als vijftigplusser de 6-jarige Aïsha, wacht ‘geduldig’ op haar eerste menstruatie en consumeert dit huwelijk dan als ze 9 jaar oud is. En, dat staat ook ontegensprekelijk in een geilig boek! (geilig! Ik laat spelling en hoofdlettergebruik hier eventjes opzettelijk achterwege.
Zijn mijn pijlen enkel gericht op de islam? Helemaal niet, want in de Thora en het Oude Testament vind je meer perverse fantasieën dan op de gemiddelde redlight website.
Ali Rizvi
Michel Ackaert
Non-fictie
Michel Ackaert (1957) was cipier in de gevangenis van Brugge. Publiceerde reisverslagen, opiniestukken, recensies en een boek over menswaardige detentie ‘Seks in de gevangenis’.
_Michel Ackaert Recensent, reiziger, vrijwilliger en cultuurfanaat
Meer van Michel Ackaert

_Van zelfde auteur

_Nieuwste recensies

Bekijk alle nieuwe recensies