Eén van de auteurs van dit boek “Vooruit” brengt mijn herinneringen aan Star Trek naar boven omdat hij de TV-serie aanhaalt om te stellen dat de ongrijpbare gedachte dat het  mogelijk zou kunnen worden materie te verplaatsen zonder fysiek de tussenliggende ruimte te doorkruisen, op één of andere manier misschien toch wel werkelijkheid zou kunnen worden. De column die over teleporteren gaat, is één van de vele interessante uit het boek. Eigenlijk kan je deze uitgave niet echt een boek noemen. Het is een bundeling van columns van Carlo van de Weijer, directeur van Eindhoven Artificial Intelligence Systems Institute EAISI en van Maarten Steinbuch, hoogleraar aan de TU Eindhoven. De twee mobiliteitsexperts beschrijven wekelijks in Het Financieele Dagblad welke hoge versnelling de maatschappij doormaakt op het gebied van de manier waarop we ons voortbewegen. Het zijn Nederlanders, het kan dus niet anders dan dat de Nederlandse gewoonten en Nederlandse samenleving in hun schrijfsels op het voorplan treden.

De met leuke titels bedeelde coronarecente columns zijn kort en pittig, en zijn niet té gesofisticeerd zodat zelfs een niet-technisch aangelegde lezer zoals ik toch bij de les wordt gehouden. En dat mag als een verdienste beschouwd worden, wetende dat technische aangelegenheden ook niet meteen mijn interessegebied bestrijken. Als ‘gewoon mens’ vind ik het wel wat moeilijk om onderscheid te maken tussen wat ze dénken dat waarheid zou kunnen worden en wat werkelijk waarheid wórdt of misschien zelfs al een beetje ís. Niettemin, tijdens het lezen van hun teksten was ik hier en daar opnieuw verrast en verwonderd, net zoals de Star Trek kijkende kinderversie van mezelf.

Vorderend in het boek besef ik weer hoe slim, inventief en ondernemend de mens is. Wat zonder meer fantastisch is. We raken ‘Vooruit’ doordat intelligente mensen verder gaan denken en zaken uitproberen. En zoals als eens vrijblijvend of net vergoelijkend wordt gezegd dat je ‘mee moet met je tijd’, zal ik dat door het lezen van dit informatieve boek voortaan als ‘Kodakmomenten’ beschouwen wanneer jij en ik dat niét doen. Kodak ging immers failliet omdat het de digitale revolutie had gemist. Het staat nu voor bedrijven die niet succesvol kunnen omgaan met verandering. Ook mensen kunnen last hebben van inertie. De auteurs doen een appel op de bereidheid van de lezer om die eventuele starheid aan de kant te zetten.

Tijdperken eindigen niet vanwege gebrek aan materiaal, maar doordat de mens iets beters is gaan maken. Deze uitgave behelst vooral onze mobiliteit, de manier waarop we ons zullen voortbewegen in de toekomst. De meeste columns gaan over de elektrische auto en het is duidelijk dat de auteurs grote fan zijn. Al zijn ze dat evenzeer van de fiets, die volgens hen meer plaats én de nodige infrastructuur verdient zodat gebruikers ervan dat veiliger en comfortabeler kunnen doen. Vliegen we van Amerika naar Australië via de dampkring? Gaan we naar Mars? Niet omdat hier het klimaatprobleem niet opgelost is, maar gewoon als leuke vakantie? Zweven we in een lift zonder kabels zowel verticaal als horizontaal? Bellen we de taxidrone of vliegen we met onze eigen auto? Kijken we rustig op onze 7G-gestuurde telefoon terwijl we ons in onze razend slimme kunstmatig intelligente auto, een iPad op wielen, voortbewegen? Wordt tanken overbodig omdat er zonnepanelen op het autodak staan?

Er zijn natuurlijk ook altijd kanttekeningen te maken bij groot optimisme. Vooruitgang is niet altijd eenduidig en zonder meer positief. Als bijvoorbeeld de wetenschapper en de mobiliteitsexpert schrijven dat we in onze vliegende auto de files zullen kunnen ontwijken dan denk ik dat ik zelf misschien beter op de grond blijf wanneer iedereen in de lucht hangt. En zal die explosie van technologie voor iedereen betaalbaar zijn? Maar bovenal is mijn nieuwsgierigheid gewekt. Welke fascinerende toepassingen zullen de komende jaren werkelijkheid worden? Ik ben van een  generatie die nog in een lange rij heeft staan wachten aan een Gentse telefooncel om naar huis te kunnen bellen. Als een ingenieur me op dat moment was komen vertellen dat ik ooit een persoonlijke telefoon op zak zou hebben, waarmee ik bovendien een tekstbericht zou kunnen versturen én info opzoeken op het ‘internet’, ik zou hem niet geloofd hebben. Dus ja, ik ben eigenlijk gewoon zeer benieuwd welke dingen uit dit boek ik nog allemaal zal aanschouwen of meemaken. Beam me up, Scotty!

Sophia De Wolf