17 augustus 2022
Wetenschap als nieuwe religie
Ronald Meester studeerde wiskunde in Leiden en is als hoogleraar waarschijnlijkheidsrekening verbonden aan de Vrije Universiteit Amsterdam. In de eerste plaats is hij echter een zeer gelovig man. In zijn boek “Wetenschap als nieuwe religie” vind je dan ook twee uitgebreide items terug.
Het wetenschappelijk deel bestaat uit een zinvolle kritiek op het Corona-beleid van de Nederlandse regering. Als onderlegd professor statistiek legt hij de pijnpunten bloot waarop de regering zich baseerde om de bevolking strikte regels op te leggen. Die verordeningen waren volgens hem niet enkel zinloos maar werkten zelfs contraproductief. Hij laakt de Nederlandse regering als zij kritiekloos de adviezen van het RIVM (RijksInstituut voor Volksgezondheid en Milieu) en het OMT (Outbreak Management Team) aanneemt. De politiek verschool zich achter de wetenschap en nooit was er controle op de cijfergegevens. Hoe betrouwbaar en nauwkeurig waren trouwens die cijfergegevens? Nooit is de vooringenomenheid van de onderzoekers in vraag gesteld. Ook voor het coronatoegangsbewijs kent Meester geen genade. Hij ziet er nergens de noodzaak van in en het zorgt enkel voor argwaan binnen de verschillende bevolkingsgroepen. De schoolsluiting had evenmin gemoeten volgens hem en haalt het leerniveau naar omlaag. Meester weet zijn kritiek op een ernstige en onderbouwde wijze te brengen. Zijn zienswijze is stevig gefundeerd en wordt helder geschreven.
Naast dit wetenschappelijk deel van het boek wordt het grootste stuk echter voorbehouden aan de godsdienst. Meester vindt het rampzalig dat de godsdienst uit het dagelijkse leven is verdwenen en zo mogelijk nog erger: vervangen is door wetenschap. Wetenschap is het enige – het laatste – dat de bevolking nog bindt, waar dat vroeger het geloof in God was. Religie gaf de mensheid vertrouwen, de wetenschappelijke kijk is beperkt, althans volgens Meester. Hij stelt vast dat Nederland een seculier land is geworden waar de wetenschap het heeft gewonnen van het religieuze geloof. Wetenschappelijk atheïsme is gekomen in de plaats van religiositeit. Waar religie nog zorgde voor betekenis en zingeving is er bij wetenschap enkel een verklaring van verschijnselen. Priesters werden vervangen door hoogleraren terwijl rituelen teloor gingen die nochtans bij alles horen als verbinding met het niet-alledaagse.
Volgens Meester hebben we een nieuw maatschappelijk verhaal nodig, steunend op het ware geloof. Er wordt nu teveel van de wetenschap verwacht. De hogere waarden werden ondergeschikt gemaakt aan het wetenschappelijk denken. De metafysica is “dramatisch” veranderd, de ratio is veel te belangrijk geworden. Meester twijfelt aan het vooruitgangsdenken en is overtuigd dat de wereld en het leven niet maakbaar zijn. Hij legt de creatie daarvan bij God.
“Wetenschap als nieuwe religie” geeft de persoonlijke visie weer van Ronald Meester. Waar hij zich houdt aan zijn vakgebied is het zeker zinvol, maar in het grootste deel behandelt hij zijn religieuze gevoelens. Hij beklemtoont hoe jammer hij het vindt en het zelfs voor een verlies houdt dat de religiositeit uit het dagelijkse leven is verdwenen. Hij heeft geen goed woord over voor het feit dat de wetenschap in het dagelijks leven de godsdienst heeft vervangen. Hij ziet dit als een verarming van het maatschappelijk leven.
“Wetenschap als nieuwe religie” is nuttig om kennis te nemen van een andere zienswijze op het maatschappelijk vooruitgangsdenken.
Paul Van Aelst
Meer van Paul Van Aelst
“Wetenschap als nieuwe religie” is nuttig om kennis te nemen van een andere zienswijze op het maatschappelijk vooruitgangsdenken.
Paul Van Aelst
