Erik Vlaminck
Leo De Ley
Non-fictie
  • 2835 keer bekeken
  • minuten leestijd
  • Reacties

Waardering

6 maart 2019 Dikke Freddy in het zilver
Dikke Freddy is naar eigen zeggen een marginale figuur die in 1993 begon met ronkende brieven te schrijven naar hoogwaardigheidsbekleders, politieke mandatarissen, bedrijfsleiders en instanties allerlei. Hij doet dit nog steeds verwoed en dwangmatig in de vorm van open lezersbrieven die eerst werden gepubliceerd in Alert (ALERT), een tijdschrift voor sociaal werk en politiek, dat later – toen het wereldwijd internet doorbrak – werd opgenomen op het webplatform Sociaal Net.
Regelmatig verschijnen de brieven van Dikke Freddy ook in de vorm van een column op de opiniepagina’s van De Standaard.

Dikke Freddy is een dakloze, werkloze, eigenzinnige en narcistische man van middelbare leeftijd die over alles en nog wat een mening heeft. Hij slijt zijn dagen in volkscafés waar hij ideeën opdoet voor zijn brieven, die hij uitsluitend schrijft in de hoop dat hij daarmee zijn situatie kan verbeteren. Naast het consumeren van grote hoeveelheden bier zijn die brieven de enige hobby die Freddy beoefent. Geen enkele beleidsman of -vrouw van betekenis in dit Lage Land bij de Noordzee, ontsnapte ooit - tijdens de 25 jaren die ondertussen voorbij zijn - aan de ongezouten visie die Freddy hun meegeeft en waarmee hij in de eerste plaats de beleidsopties van de betreffende mensen op de korrel neemt, omdat die hem het leven zuur maken.
Dikke Freddy legt in zijn correspondentie aan beleidsmakers vaak absurde voorstellen op tafel en gebruikt een subtiele vorm van simplistische humor om de reële problemen die hem raken aan te kaarten. Zodoende komen zijn brieven meestal grappig over, al brengt Freddy in al zijn brieven telkens een maatschappelijk probleem boven water waar ieder van ons vroeg of laat mee geconfronteerd wordt.
Dikke Freddy is het alter ego van theatermaker en fulltime schrijver Erik Vlaminck die in een vorig leven in de psychiatrie en de thuislozenzorg werkte. Zijn ervaring in de sociale sector vind je terug in zijn toneelwerk en publicaties, al zijn de brieven van Dikke Freddy toch wel het meest opvallende gevolg die hij aan die periode heeft overgehouden. Zijn contacten met mensen die het leven niet op een presenteerschoteltje hebben meegekregen, raakten deze auteur diep, wat als ervaring duidelijk doorweegt op zijn creatief denken en handelen.
In deze uitgave werden een 70-tal brieven van Freddy gebundeld. ‘Dikke Freddy in het Zilver’ is evenwel niet echt een boekje voor de boekenkast. Want hoewel de brieven steeds kort en bondig zijn samengesteld, begint het na het lezen van enkele stukjes toch gauw te vervelen. De uitgever besefte dat blijkbaar en gaf het boekje op vestzakformaat uit zodat je het af en toe handig kan raadplegen - onderweg op de trein als de batterij van de smartphone het heeft laten afweten of in de wachtzalen van de medische sector.

En wie na het lezen van alle stukjes nog niet genoeg heeft van Dikke Freddy kan zich het eerder bij dezelfde uitgeverij verschenen boekje ‘Dikke Freddy aan zee’ aanschaffen, en dan komt het wel in de sacoche.
Erik Vlaminck
Leo De Ley
Non-fictie
-
_Leo De Ley recensent
Meer van Leo De Ley

_Van zelfde auteur

_Nieuwste recensies

Bekijk alle nieuwe recensies