16 september 2023
Loki, god van de Asgaard. Hoe krijg je nooit meer de schuld?
Toevallig hoorde ik op een podcast van De Universiteit van Vlaanderen dat kinderboeken ook voor volwassenen interessant kunnen zijn vanwege hun dubbele laag. Dit boek is daarvan zeker een voorbeeld.
We lezen zogezegd 30 dagen van het dagboek van Loki, god van Asgaard, die op Midgaard (Aarde) woont in de gedaante van een sterfelijke elfjarige jongen, Liam. Hij heeft allerlei krachten maar moet die verborgen houden. In de Noorse mythologie en in de film is hij de god van de chaos en de leugens, een onruststoker die gewaagde grappen uithaalt, maar de goden soms ook redt door zijn gewiekstheid.
In dit kinderboek is hij gestraft en moet naar school. Hij moet punten verdienen op een goedheidsscore. Hij moet dit dagboek bijhouden en tussendoor de mensen beschermen tegen de IJsreuzen. Zijn broer Thor is in de films en de mythologie de edele tegenhanger en is ook nu de brave zoon.
Stout zijn en het geweten
Het hele "dagboek" staat vol met plagerijen, aanvallen van kinderlijke jaloezie en ironisch-sarcastische opmerkingen. Ik pik er één uit: "Tijdens kinderfeestjes is het blijkbaar de gewoonte om voedsel te eten dat stervelingenouders hun kroost op ander momenten verbieden te consumeren". In een omkaderde tekst spreekt zijn geweten: "Al die keren dat jij zelf de schuldige was, vond je niet dat de schuldige gestraft moest worden."
Het hele "dagboek" staat vol met plagerijen, aanvallen van kinderlijke jaloezie en ironisch-sarcastische opmerkingen. Ik pik er één uit: "Tijdens kinderfeestjes is het blijkbaar de gewoonte om voedsel te eten dat stervelingenouders hun kroost op ander momenten verbieden te consumeren". In een omkaderde tekst spreekt zijn geweten: "Al die keren dat jij zelf de schuldige was, vond je niet dat de schuldige gestraft moest worden."
Zijn niet alle kinderen kleine goden in het diepst van hun gedachten?
Als Thors hamer verdwijnt valt de schuld onmiddellijk op Loki. Hij speelt voor detective en beschuldigt op zijn beurt een aantal anderen al riskeert hij zijn vriendschap met hen. Als tenslotte de daders gevonden worden, moeten ze het opnemen tegen de IJsreuzen. Loki is afwisselend goed en slecht. Als volwassen lezer zie je hoe langer hoe meer de dubbele bodem achter al de "onzin". Kleine kinderen vinden toch van zichzelf dat zij belangrijker zijn dan wie ook. Ze willen al de aandacht en dus zijn ze jaloers als iemand anders in het middelpunt van de belangstelling staat. Normale kinderen weten meestal wat het goede is. Ze kunnen edelmoedig zijn, al houden ze ervan soms stoute dingen te doen, zoals pesten of hun bange zusje achtervolgen met een spin!
Als Thors hamer verdwijnt valt de schuld onmiddellijk op Loki. Hij speelt voor detective en beschuldigt op zijn beurt een aantal anderen al riskeert hij zijn vriendschap met hen. Als tenslotte de daders gevonden worden, moeten ze het opnemen tegen de IJsreuzen. Loki is afwisselend goed en slecht. Als volwassen lezer zie je hoe langer hoe meer de dubbele bodem achter al de "onzin". Kleine kinderen vinden toch van zichzelf dat zij belangrijker zijn dan wie ook. Ze willen al de aandacht en dus zijn ze jaloers als iemand anders in het middelpunt van de belangstelling staat. Normale kinderen weten meestal wat het goede is. Ze kunnen edelmoedig zijn, al houden ze ervan soms stoute dingen te doen, zoals pesten of hun bange zusje achtervolgen met een spin!
Louie Stowell (Londen 1978) heeft gewerkt als copywriter, cartoonist, PR en interne non-fictieschrijver, en was uitgever bij Ladybird/Penguin Random House voordat ze fulltime ging schrijven.
Uitwerking
Dit tweede deel van Loki is op dezelfde plezierige wijze uitgewerkt als het eerste boek met veel tekeningen, die lijken op wat een elfjarige zou tekenen, soms een klein stripverhaaltje, met korte en lange teksten, met uitspraken die kinderen zullen herkennen ("school was saai, al leerde ik tijdens de aardrijkskundeles hoe meren gevormd worden") en gewetensconflicten.
Regelmatig wordt er verwezen naar de Noorse mythologie: op die manier heeft het ook nog algemeen vormende waarde. Overal loert er humor om de hoek, al denk ik dat de ironie of het sarcasme niet altijd door 7-jarigen begrepen worden, maar dat hoeft ook niet.
Het lijkt een boek vol nonsens, maar dat is het absoluut niet! Het gaat wel degelijk over familiewaarden, vertrouwen, vriendschap, liefde, eerlijkheid, waarheid. Voornaamste eigenschap: het zou jonge kinderen kunnen aanzetten tot lezen!
Dit tweede deel van Loki is op dezelfde plezierige wijze uitgewerkt als het eerste boek met veel tekeningen, die lijken op wat een elfjarige zou tekenen, soms een klein stripverhaaltje, met korte en lange teksten, met uitspraken die kinderen zullen herkennen ("school was saai, al leerde ik tijdens de aardrijkskundeles hoe meren gevormd worden") en gewetensconflicten.
Regelmatig wordt er verwezen naar de Noorse mythologie: op die manier heeft het ook nog algemeen vormende waarde. Overal loert er humor om de hoek, al denk ik dat de ironie of het sarcasme niet altijd door 7-jarigen begrepen worden, maar dat hoeft ook niet.
Het lijkt een boek vol nonsens, maar dat is het absoluut niet! Het gaat wel degelijk over familiewaarden, vertrouwen, vriendschap, liefde, eerlijkheid, waarheid. Voornaamste eigenschap: het zou jonge kinderen kunnen aanzetten tot lezen!
Een bedenking (of twee)
Zonder vertrouwdheid met de Marvel-films The Avengers of de Noorse mythologie zal de boodschap niet helemaal begrepen worden. En al nemen vriendschap en (vaderlands)liefde in de films een grote plaats in, de hele inhoud is zeker niet voor onschuldige kinderogen bestemd. Dat geldt evenzeer voor de verhalen uit de Noorse mythologie, al vertelt de schrijfster natuurlijk niet over alle (soms uitzonderlijk wrede) handelingen van de goden.
Opvallend is het verschil in titel. In het oorspronkelijke Engels is het A Bad God's Guide to Taking the Blame.
Gerda Sterk
Meer van Gerda Sterk
Zonder vertrouwdheid met de Marvel-films The Avengers of de Noorse mythologie zal de boodschap niet helemaal begrepen worden. En al nemen vriendschap en (vaderlands)liefde in de films een grote plaats in, de hele inhoud is zeker niet voor onschuldige kinderogen bestemd. Dat geldt evenzeer voor de verhalen uit de Noorse mythologie, al vertelt de schrijfster natuurlijk niet over alle (soms uitzonderlijk wrede) handelingen van de goden.
Opvallend is het verschil in titel. In het oorspronkelijke Engels is het A Bad God's Guide to Taking the Blame.
Gerda Sterk
