In het besproken werk biedt de auteur ons een filosofische kijk op de toekomst van Europa. Geen rozengeur en maneschijn. Het humane Europa, gebaseerd op de principes van de Verlichting, vrijheid, gelijkheid, broederschap, zou wel eens op zijn laatste benen kunnen lopen. De ondergang van Europa zou verschillende oorzaken kunnen hebben, zoals massa-immigratie, economisch onheil, in de hand gewerkt door een hardnekkig vasthouden aan een zwak universeel humanisme.

Het grondprincipe van dit universeel humanisme is terug te vinden in de verschillende Verklaringen van de Rechten van de Mens: alle mensen zijn vrij en worden gelijk geboren.

In werkelijkheid is het humanisme echter niet universeel maar het product van een specifieke historische ontwikkeling, uniek voor Europa, zoals gezegd gebaseerd op de principes van de Verlichting.

De auteur maakt een onderscheid tussen sterk en zwak universeel humanisme.

Het historisch sterk universeel humanisme hield zich in stand door het optrekken van sterke nationale grenzen en door de exploitatie van koloniën. Daarbij werden de fundamentele waarden van het humanisme niet gerespecteerd, maar was er vooral sprake van uitbuiting, uitsluiting en racisme. Anders kon het niet sterk zijn.

Ondertussen is dit sterk universeel humanisme verveld tot een zwakke vorm ervan. Europa verliest aan potentie, aan energie. Het zwakke universeel humanisme is zwak precies omdat het universeel wil zijn. Het wil het humanisme opleggen aan de rest van de wereld, het universeel maken, terwijl Europa slechts een klein deel van de wereldoppervlakte inneemt met een beperkte bevolkingsomvang in verhouding tot de wereldbevolking. Een wereld die helemaal niet universalistisch, noch humanistisch is, en ook echt niet van plan is dit te worden. Dit zal op de duur leiden tot de ondergang van Europa in zijn huidige verschijnings- vorm. De auteur is bijzonder kritisch met betrekking tot het streven naar een universeel humanisme en formuleert daarbij een aantal erg controversiële standpunten, zoals:

·        Het humanisme kan niet zonder zelf geschapen racisten, omdat het anders geen tegenhanger heeft die zicht geeft op de eigen identiteit

·        Het is niet te verwachten dat de islamitische immigranten binnen hun grenzen en aan hun grenzen op den duur de ‘Europese waarden’ zullen omarmen

·        De kracht van de islam is discriminatie en de gelegenheid dit te doen binnen een Europa dat discriminatie heeft uitgebannen, ook de discriminatie van de discriminerende islam

In Europa wordt een afkeer van vermenigvuldiging via nakomelingen vastgesteld. De vrouw is geen broedmachine. De krachtig stijgende wereldbevolking, vooral in Afrika, zal leiden tot spanningen. Europa wordt een vacuüm dat door deze bevolkingsgroepen zal gevuld worden. Voortgaande immigratie en gezinshereniging door moslims en een hoog geboorteoverschot zal op korte termijn leiden tot grote moslimminderheden in diverse Europese landen en tot meerderheden in de grote steden. Omvolking dus.

Dit zijn slechts enkele van de vele controversiële bevindingen van de auteur, die zich profileert als een originele, onafhankelijke denker, wars van politiek correcte invloeden. Voor alle duidelijkheid. De auteur stelt vast: oordeelt noch veroordeelt. Als filosoof staat hij aan de zijlijn, kijkt toe en denkt na.

Het werk heeft de verdienste ook de lezer aan te zetten tot nadenken, tot reflectie over de toekomst van Europa, tot discussie, waarbij geen heilige huisjes mogen bestaan en alles bespreekbaar moet zijn. We mogen zeker niet blind zijn voor de problemen en gevaren die op ons afkomen. Niet alleen buiten Europa, maar ook binnen Europa, zelfs binnen de Europese Unie wordt de rechtsstaat bedreigd. Een onafhankelijke justitie is absoluut noodzakelijk om de burger tegen willekeur te beschermen. Het nodigt uit tot een grondige bezinning over de toekomst van Europa en tot de verdediging van het humanisme, dat per slot van rekening nog steeds de beste garantie biedt tot een vredig, respectvol en harmonieus samenleven.

In die optiek is de lectuur van dit werk ten zeerste aanbevolen.

Ignace Claessens