Lia van Bekhoven
Michel Ackaert
Non-fictie
  • 810 keer bekeken
  • minuten leestijd
  • Reacties

Waardering

23 februari 2023 Klein-Brittannië
Hoe macht en mythe het VK verscheurden.
Na een kort en hobbelig ritje doorheen Deal (Kent) in de krakkemikkige tweedehands MG van Pete word ik netjes terug afgezet voor onze deur in Blenheim road. Het ding haalt nog nauwelijks 60 miles per uur en is duidelijk ongeschikt voor iemand boven de 1m75. Hij stopt me een groezelig netzakje toe met vreemde veggies waarvan ik toen in 1985 naam nog herkomst kende, met heel duidelijke kookinstructies.
“Zeg me wie je gezelschap is en ik zeg je wie je bent,” zegt de bediende Sancho Panza tegen Don Quixote. Hoofdstuk VI, Klasse, de nationale obsessie.
Pete is van hoge komaf, zat op de betere public school, loopt meestal in van die Kathmandu kledij en is daarenboven vegetariër. Ik bood aan om te koken voor ons allen en blijf daarom thuis terwijl iedereen naar de plaatselijke pub trekt voor de apero. Zijn strikte kookinstructies: “Rustig en langzaam koken op een laag vuurtje, vooral niet omroeren, doorprikken en forceren! Cheers mate!” Hij is nog maar net de hoek om als ik het ganse zootje in een glazen kom kieper, overgiet met vettig vleesbraadvocht van gisteren en in de magnetron op volle sterkte zet. Ik geniet ondertussen van een frisse gin-tonic en de laatste nieuwe cd van de Pet Shop Boys. Het belletje van de microgolf stoort wel een beetje!
Het komt allemaal terug als ik het boek Klein-Brittannië van Lia van Bekhoven lees. Ook zij is 40 jaar geleden in het VK beland maar bleef er wel als correspondente voor Nederland en België. Wie kent haar niet als onze vlotte Nederlandstalige stem uit Londen. Geen enkele gebeurtenis, wetenswaardigheid, drama of feestelijke evenement onder de schaduw van de Big Ben of ze gaf haar ongezouten en kritische mening. Ze heeft duidelijk een haat-liefde verhouding met de Britten maar voelt zich vooral thuis in Londen. Het boek is een aaneenschakeling van plezante anekdotes, quotes uit een ver en dicht verleden maar evenzeer een weerspiegeling van haar grondige kennis van Britse politiek, economie en pijnpunten toen en nu.
“Ik heb het grootste deel van mijn leven met Britten gedeeld, maar ik ben nooit een van hen geworden: ze blijven altijd even raadselachtig en tegenstrijdig.” Lia van Bekhoven
In dit boek bespreekt ze alle aspecten van de Britse samenleving. Ze is geen anglofiel beweert ze, maar eerder een vooral nuchtere Nederlandse Londense. Juist daarom gaat ze geen enkel heikel onderwerp uit de weg. De humor die ze daarbij hanteert zouden de meeste Britten niet echt waarderen. Waar je vandaan komt, waar je op kostschool zat, de financiële draagkracht van je ouders, de sport die je beoefent en zelfs je taalgebruik; het bepaalt allemaal wie je bent en waar je later terecht komt. ‘Eton is levenslange vrijmetselarij’, schreef oud-minister Andrew Adonis. ‘Iedereen die op een Engelse kostschool gezeten heeft, voelt zich relatief thuis in de gevangenis’, Evelyn Waugh. (Hoofdstuk VI, Klasse, de nationale obsessie).
Gaat het nu enkel over de Queen, (topless) Ladies Day op Royal Ascot, de verguisde vossenjacht, stiff upper lip, taalgebruik (70.000 meer woorden dan het Nederlands!), tradities, obsessies, tabloids en identiteit? Neen, een flink stuk van haar boek gaat ook over Brexit. ‘The insularity of the English, their refusal to take foreigners seriously, is a folly that has to be paid for heavily from time to time’, George Orwell, 1941 (ook een Etonian!).  (Hoofdstuk IV, De triomf en tragedie van Brexit).
Het vraagt ook een flink stuk inspanning om haar haarscherpe analyse te volgen van de huidige veranderde situatie in Noord-Ierland, Wales en Schotland in het kader van precies die vermaledijde Brexit met voor en tegenstanders, voor maar vooral ook veel nadelen. Je zou bijna kunnen voorspellen wanneer er een einde zal komen aan dat Groot-Brittannië. Ik volgde juist daarom aandachtig ook een heel boeiend interview van Phara de Aguirre met Lia waarin ze precies dat voorspelde: het einde! ‘Things fall apart. The centre cannot hold.’ William Yeats, 1919. (Hoofdstuk V, The Nations).

Dit boek, niet allemaal kommer en kwel, met op het einde een hoofdstuk waardoor ik toch twijfel aan haar bewering dat ze hoegenaamd geen anglofiel is. (Hoofdstuk VIII, Brittannië op zijn grootst.) Het is een opsomming van hoogtepunten uit de Britse culturele wereld. ‘Auntie’ BBC met de beste docu’s, de duurste producties en een kwaliteit waar we in ons flauw mediabestel maar kunnen van dromen.
Theater en musicals? Dat weet ik weeral uit eerste hand!  Ooit zat ik in een onverwarmde en stoffige toneelzaal van zo’n public school trots toe te kijken hoe dochterlief Penelope in Dover een stuk opvoerde. Theater en vooral Shakespeare is verplicht en een of ander muziekinstrument bespelen bijna vanzelfsprekend.
Wie kent niet Lawrence Olivier, Judi Dench, Anthony Hopkins, Daniel Craig en Ralph Fiennes. We volgden iedere aflevering van Downtown Abbey, You rang mylord, Fawlty Towers, Absolutely fabulous maar schaterden het ook uit bij… ‘Little Britain’! Maar dàt ‘little Britain’ is een ander verhaal!

Michel Ackaert
Ex-werknemer P&O European Ferries, een dochter in het VK, maar ook altijd een crush gehad op Joanna Lumley (78 j!) en… dàt verklaart veel!

Lia van Bekhoven
Michel Ackaert
Non-fictie
Michel Ackaert (1957) was cipier in de gevangenis van Brugge. Publiceerde reisverslagen, opiniestukken, recensies en een boek over menswaardige detentie ‘Seks in de gevangenis’.
_Michel Ackaert Recensent, reiziger, vrijwilliger en cultuurfanaat
Meer van Michel Ackaert

_Van zelfde auteur

_Nieuwste recensies

Bekijk alle nieuwe recensies